De Rensteeg (beeldbank HHV).
ons passen (vader en moeder wilden
ook wel eens wat tijd voor elkaar)
en nam ons mee naar de voetbal
velden bij de streepjesberg (klopt
dat?). Het was een hele tippel vanaf
de Ouwehelder. Door allerlei paad
jes sluipdoor en kruipdoor moesten
we onder een hek met prikkeldraad
kruipen, want hij wilde naar voet
ballen kijken en de wedstrijd was
allang aan de gang. Zo spaarde hij het
entreegeld uit. Wij waren er helemaal
niet blij mee en wilden weer terug,
verbeeld je dat we werden gesnapt,
we zagen al politie aankomen in onze
verbeelding. We hebben ons toen
maar vermaakt door bloemetjes te
plukken en bramen te zoeken. Op
een goede dag, ik denk voor zijn ver
jaardag mocht hij lid worden van een
voetbalclub. Het werd HRC (Racing).
Achteraf vind ik het toch wel vreemd
want de club van de Ouwehelder was
Watervogels. Maar wat hij allemaal
kreeg...een rood shirt met wit broek
je, scheenbeschermers, waar dienden
die nu voor? Heel trots vertelde hij
dat het was als bescherming ingeval
ze hem tegen de schenen zouden
schoppen. Uiteraard schoenen met
noppen eronder. Doch het allermooi
ste was wel het rieten koffertje waar
alles in ging. Zo'n tweedelig koffertje.
De bovenkant precies als de onder
kant en dan met een riem erom heen
door een paar lussen heen. Prachtig!
Wat deden wij voor spelletjes?
Knikkeren. We hadden die gewone
stenen knikkers en wat nu de knik
kers zijn, noemden wij stuiters.
Gewoon "futten", zoeken naar een
straatsteen waar een stukje uit was,
dat was dan het potje.
Je "futte" je vingers helemaal kapot
en vies. De grote jongens deden
bommetje, met een grote stalen knik
ker liepen ze dan achter elkaar door
de goten. Ook vette potten was popu
lair. Dan moest je een stoep hebben
met een achtergrond, zoals een gara
gedeur of schutting. De eerste begon
met een knikker, de tweede probeer
de die te raken, dan de derde, enz.
enz. Dan kon het wel oplopen tot een
behoorlijke "vette pot" en was je rijk.
Opeens werd er een knikkerkermis
gehouden. Op het pleintje over het
fort op het Bonselaarsweggetje. Als je
dat ter ore kwam begon je al knikkers
te sparen want alle spelletjes moest je
betalen met knikkers.
Een rad van fortuin, een grabbelton,
bordjes met gaten erin waarboven
cijfers stonden waar je dan op moest
mikken. Van alles wat. Dit was echt
feest voor ons kinderen.
Ook werd het wel georganiseerd
op het plein vóór het kledingmaga
zijn aan de Koningsweg (nu de van
Heemskerckstraat). Je kon altijd wel
op straat spelen. Touwtje springen,
wie begon dat wist je nooit, opeens
had iedereen een touw. Had je een
mooi lang, dik touw kon je "wie niet
volgt is af" spelen. Moeilijk hoor, om
precies op tijd achter je voorganger
in het draaiende touw te springen,
miste je omdat het touw om je voet
sloeg, kon je een behoorlijke smak
maken met als gevolg een gat in
je kous en een 'stukkende' knie.
Waar Moeder dan niet blij mee was.
Hinkelen was ook zoiets. Kon je van
84
