Varia
1
Huisduiner
ft
vuurtoren
'Lange jaap'
130 jaar
Herdruk
De heer K. Walboom, lid van onze
vereniging en auteur van Huisduiner
vuurtoren 'Lange Jaap' 125 jaar heeft
dit boek in eigen beheer laten her
drukken. Bij de eerste druk in april
2003 waren de 500 exemplaren al snel
uitverkocht. Er zijn nu opnieuw 500
gedrukt. Leden van de vereniging
kunnen het boek bij de auteur bestel
len voor €12,00, inclusief verzend
kosten. Niet-leden betalen €15,00.
Besteladres: Fabiana Investments B.V.,
Lesse 6, 1186 KZ Amstelveen, fax: 020
645 9851, of emailadres fabwalsr@
hetnet.nl.
Ze kunnen ook Dick Makelaar bellen
(0223 625895).
Lezers reageren: fluitekruid
Als plantenliefhebber trof mij het
zinnetje van Jan Limburg (Wandelen
in Den Flelder, 7) over de 'zere ogen
bloem'. Wij gebruikten die naam ook.
Niet voor de paardebloem, maar
voor het fluitekruid. Dat is een witte
schermbloem die in mei bloeit en in
Den Helder groeit langs o.a. de Linie
paden. Je kon er een fluitje van ma
ken. Als je de bloem tegen je gezicht
hield deden je ogen zeer. Vandaar de
bijnaam.
Het is een echte bermplant en in het
voorjaar groeit hij samen op met het
gele koolzaad, vooral in Noord-Hol
land, een mooi gezicht dus.
Vanaf 1941 heb ik m'n leven door
gebracht in onze stad. En nu we het
toch over de flora
hebben...
Net als Jan, ge
bruikten wij de
rode klaver ook
om de nectar op te
zuigen, maar wij
dachten dat het
honing was en ga
ven rode klaver de
bijnaam honing-
bloem. Je hebt ook
de witte klaver,
die veel minder
voorkomt. Ook de
mogelijkheden van
het kaasjeskruid
waren ons bekend.
Toch leuk als die
dingen je bij het le
zen in herinnering
komen.
De meisjes maak
ten van madeliefjes
kettingen door
hun nagel door het steeltje te druk
ken. Als je dan als jongen zo'n ketting
kreeg, voelde je je gelijk 'verliefd' op
haar.
Toch trokken de jongens veel met
elkaar op. En dan bramen plukken in
de verboden duinen, want daar had
je de ruimte. Dauwbramen, die wat
zacht en zoet waren, rolden al snel in
onze bussen.
Mijn vader moedigde me aan om naar
de tankversperring te gaan bezuiden
de Callantsogervaart. Een zichtbaar
restant uit de Duitse tijd. De beton
nen blokken staan er nog en de bra
men zullen er ook nog wel groeien.
Het gaf ons een bepaalde spanning
om niet 'gesnapt' te worden.
Dan had je het groene kruipertje dat
leek op de tarweaar. Deed je die in je
mouw, dan kroop hij inderdaad om
hoog. Het was natuurlijk leuker om het
bij een ander te doen. En elkaar beko
gelen met zgn. klitten. Kwam er een in
je haar, dan had je pech, want hij wilde
er niet meer uit. Om nog maar niet te
spreken van de stinksigaren (lisdod
den) waar echt de fik in ging. Je voelde
je gelijk een directeur met zo'n ding in
de mond. Datje misselijk werd moest
je op de koop toenemen.
Ja, de Helderse flora kon ons zelfs
bezighouden in de jaren '50 van de
vorige eeuw. Thuis had je geen televi
sie, computerspelletjes, en mobieltjes
had je niet nodig.
We vermaakten ons in de frisse Hel
derse buitenlucht. Het gezegde "die
goeie oude tijd" gaat in dit geval wel
op! Om met Nescio te eindigen:
we waren jongens maar aardige
jongens.
L.C. (Bart) Pompert, Den Helder
1878-2008 1
m
Vuurtoren 'Lange Jaap'
36
