Carol Stobbe
(rechts) en Ruud
Claessen op
de Polderweg
waar ze op de
Jozefschool hun
lagere schooltijd
doorbrachten. De
school is gesloopt
en ervoor in
de plaats zijn
appartementen
gebouwd. Alleen
de naam van het
wooncomplex
herinnert nog
aan de vroegere
Jozefschool.
mige leerkrachten van de Jozefschool
hanteerden driestere middelen.
Claessen: "Zo gaf een broeder me ooit
twee tikken met een enorme liniaal
op mijn linker hand. De tik in de
handpalm viel wel mee, maar die klap
op de andere kant van de hand voel ik
bij wijze van spreken nog. Vandaag de
dag waanzinnig fout, maar toen ging
het kennelijk zo. En op compassie
thuis hoefde je niet te rekenen. 'Je zal
het er wel naar gemaakt hebben', was
de geijkte reactie als je je beklaagde
over een klap op school."
Stobbe: "Zo kon je ook een corrige
rende tik van de toezichthoudende
broeder verwachten als je over de
schoolmuur keek naar de meisjes van
de aanpalende Mariaschool. De laat
ste twee jaar op de Jozefschool heb ik
trouwens als een schrikbewind erva
ren. Ik heb er eigenlijk geen woorden
voor hoe mensen zich uit naam van
het geloof opstelden naar de leerlin
gen. In de zesde klas heb ik toch wel
een periode gehad dat ik eigenlijk niet
meer naar school wilde, zeker na een
draai om mijn oren die ik mocht in
casseren. Maar ja de broeder of mees
ter had altijd gelijk. In de zesde heb ik
naar mijn gevoel ook weinig geleerd.
Alle aandacht ging naar de kinderen
die naar de HBS gingen. Wij mochten
onze toets voorbereiden voor de ULO
en verder het hele jaar spelletjes doen.
Nee de laatste twee jaar heb ik als zeer
onprettig ervaren."
Claessen: "Wat me haarfijn voor ogen
staat is het bunkerharde prestatiesys
teem dat bepaalde broeders hanteer
den. Zo was er een die alle namen van
de klas onder elkaar had geschreven op
de uiterst linker kant van het school
bord. Bij elke prestatie die je voor lezen,
rekenen of schrijven leverde, kreeg je
een streepje achter je naam. Zo zag je
exact en de hele schooldag door wie de
'beste' en wie de 'domste' van de klas
was. Leuk als je mee kon komen, trau
matisch voor achterblijvers."
"Maar het was niet alleen kommer en
kwel op de Jozefschool. De broeders
konden prachtig vertellen en voorle
zen. Je was ook geabonneerd op de
Okkie, later de Taptoe, waarin opge
nomen de Engelbewaarder. Ook zal ik
nooit de Afrikaan vergeten die door
een broeder was uitgenodigd om over
de missie te vertellen. De man kon een
volle emmer water op zijn hoofd dra
gen zonder zijn handen te gebruiken.
Open monden van verwondering."
Stobbe: "En soms werd er film ge
draaid, bijvoorbeeld een rolprent over
een Amerikaans huisgezin dat vijf zo
nen zag sneuvelen in de Tweede We
reldoorlog. In de winter maakten we
enorme glijbanen op de speelplaats en
in de zomer gingen we op schoolreis
je. De grote reis - in de vijfde of zesde
klas - bestond uit een paar dagen naar
Oudenbosch, de hoofdzetel van de
congregatie van St Louis."
"Al met al was het een strenge school,
maar je leerde er wel wat. Onderling
ontwikkelde zich ook een hechte ka
meraadschap, vriendschappen voor
het leven ook, zoals tussen Claessen
en mij."
Carol Stobbe en Ruud Claessen ver
volgden hun schoolloopbaan op de rk
jongensmulo aan de Sportlaan. Stobbe
verwisselde deze voor de LTS en be
zocht later de MTS. Hij is scheepsbe-
schieter (timmerman voor het interi
eur van schepen) geweest bij scheeps
werf Visser. Nu is hij werkzaam als
incassomedewerker bij Woningstich
ting Den Helder. Claessen ging na
afronding van de mulo naar de HBS
en studeerde later af als historicus. Hij
is nu werkzaam als redacteur van het
Helders Weekblad.
Ruud Claessen
84
