De tocht naar
Chatham. De
overgave van het
Engelse vlaggen
schip Royal Char
les. Uiterst rechts
en links gaan de
Charles V en de
Matthias in vlam
men op. Litho van
P.J. Schotel uit de
negentiende eeuw
(Collectie Marine
museum).
Hij kreeg de schuld van de neder
laag, omdat hij zonder enig overleg
het vlootverband had verbroken. Hij
werd vervangen door Willem Joseph
baron van Ghent, kolonel der zee
soldaten. Vlugh daarentegen, 'den
trouwen bijstander van De Ruyter in
den nood, was ter belooning van zijne
dapperheid' op voorstel van de admi
raliteit van het Noorderkwartier door
de Staten van Holland bevorderd tot
schout-bij-nacht. Hij nam de plaats in
van de gesneuvelde Govert 't Hoen.59
De tocht naar Chatham van 17-24
juni 1667
De Engelse vloot was nu de baas op
de Noordzee en zeilde op stroop
tocht langs onze kust richting Texel
en het Vlie, waar 150 koopvaarders
lagen. Daar werden er 140 van in
brand gestoken. Het kwam niet tot
een rooftocht op Vlieland. Wel werd
West-Terschelling geplunderd en
platgebrand.
Ondanks de zware oorlogslasten
besloten de Staten-Generaal in 1667
opnieuw een sterke vloot in zee te
brengen. Dat lag in Engeland anders.
Ook daar had de oorlog al handen vol
geld gekost. Tot overmaat van ramp
werd Londen getroffen door een
pestuitbraak en een enorme brand.
Engeland was de oorlog moe. Het
sloot een overeenkomst met Frankrijk
en ging vredesonderhandelingen aan
met Nederland. Lodewijk XIV had nu
de handen vrij voor een invasie in de
Zuidelijke Nederlanden, zonder vrees
voor een Engelse interventie en Karel
II van Engeland hoefde niet bang
meer te zijn voor een Franse interven
tie op zee ten gunste van Nederland.
Dat stond er nu alleen voor stond en
had alle baat bij een snelle vrede. Daar
moest Engeland via een spectaculaire
actie toe worden gedwongen. Dit
land beschouwde de oorlog als een
gelopen race en staakte de uitrusting
van de vloot voor de zomercampagne.
Natuurlijk wist het dat de Nederlan
ders bezig waren met de uitrusting
van een sterke vloot en hielden ze in
hun achterhoofd rekening met een
invasie. Dus werd de kust versterkt
en de rivier de Medway bij Chatham
afgesloten door een ketting.
De Nederlandse vloot verzamelde
zich op de rede van Texel en vertrok,
zonder de Friezen en de Zeeuwen, op
14 juni richting Engeland. Cornelis
de Witt, ruwaard van Putten, burge
meester van Dordrecht en broer van
de raadpensionaris ging, als enige
gedeputeerde van de Staten-Generaal,
ook mee.
David Vlugh voerde het bevel over 'T
Wapen van Utrecht en was ingedeeld
in het 3e eskader onder luitenant
admiraal Van Ghent. Dit schip was
gemonteerd met 72 stukken en had
een bezetting van 290 matrozen en
mariniers en 50 soldaten.
De Staten-Generaal hadden De Ruy
ter opgedragen eerst de Theems op te
varen en daarna met lichte fregatten
en branders de smalle Medway op te
zeilen, de Engelse oorlogsschepen bij
Chatham te veroveren of te vernieti
gen en de werven en magazijnen ter
plekke met steun van 1000 landsolda
ten onder kolonel Thomas Dolman in
brand te steken.
De vloot ging op 17 juni voor anker
in het Koningsdiep. Daar werd een
smaldeel van 17 fregatten en wat
branders, jachten en galjoten gefor
meerd, met Van Ghent als bevelheb-
ber.60
'De Kettingbrekers van het tweede
Damiaet'
Wat David Vlugh nu precies heeft
gedaan bij Chatham zal wel nooit
tot in detail bekend worden. In ieder
geval maakte hij samen met vice-
admiraal Johan de Liefde deel uit
van het smaldeel onder Van Ghent.
Terwijl De Ruyter met de rest van de
vloot achterbleef bij de Middelgron-
51
