Japans bombardement op Marine Etablissement te Soerabaja.
Toen kwamen de Jappen! Mijn
broer en schoonzusje verdwenen
in de Jappenkampen en de Jappen
namen hun alles af.
Toen zij na de oorlog in Nederland
kwamen bezaten ze niets meer.
Zelfs hun trouwboekje waren ze
kwijt. Zij zijn hier in Nederland
toen opnieuw getrouwd, mijn
broer heeft al zijn vroeger behaalde
diploma's die hij ook kwijtgeraakt
was, opnieuw behaald en is weer
gaan varen. Dat viel niet mee om
op veertigjarige leeftijd opnieuw te
beginnen.
Mijn jongste broer was
eveneens koopvaardijofficier
(scheepswerktuigkundige) en had een
goede baan bij de Shell. Hij voer op
tankers tussen Cura^ao en Venezuela.
Hij was vlak voor de oorlog hier in
Nederland getrouwd. Na het huwelijk
vertrok hij vast naar Curaipio en mijn
schoonzusje zou later gaan.
Toen brak op 10 Mei 1940 de
oorlog uit. De mensen van de Shell
probeerden mijn schoonzusje nog
voor de capitulatie te bereiken, want
er ging een schip naar Engeland, de
Van Rentselaer, en daar kon zij op
meevaren. Dit is niet gelukt en zij
kwam niet meer weg uit Nederland.
Zij heeft hier in Nederland als pas
getrouwde vrouw het einde van de
oorlog moeten afwachten tot mijn
broer haar kwam halen.
Mijn broer hoorde op Cura^ao,
dat de Van Rentselaer even buiten
IJmuiden door de Duitsers in
de grond was geboord en dat de
overlevenden naar Londen waren
gebracht. Hij verkeerde daarom
in de veronderstelling, dat, als
mijn schoonzusje nog leefde, zij in
Londen moest zijn.
Een collega van hem had een
contract getekend om op tankers
tussen Cura^ao en Engeland te varen.
Hij heeft toen dat contract van zijn
collega overgenomen en is naar
Engeland gevaren om zijn vrouw
te zoeken. Tot zijn grote verdriet
was zij daar niet en hoorde hij dat
zij nog in Nederland was. Maar
hij zat toen wel aan dat contract
vast. Dit had grote gevolgen, want
hij heeft vrijwel de gehele oorlog
met zeer gammele tankers tussen
Cura^ao en Engeland moeten varen
en is daarbij zo'n elf keer uit zee
gehaald, omdat zijn schip werd
getorpedeerd door de Duitsers. Hij
is hiervoor onderscheiden door
koningin Wilhelmina, maar heeft
van die vreselijke periode wel een
groot oorlogstrauma overgehouden.
Ook de mensen van de koopvaardij
hebben vreselijk geleden in de
oorlog. Het zou goed zijn om ook
deze mensen eens de aandacht te
geven die ze verdienen.
Mijn ouders hadden dus drie
kinderen van wie ze de hele oorlog
taal noch teken hebben gehad. Zij
wisten niet of hun kinderen nog
leefden, of wat er met hen gebeurde.
Bij alle narigheid die wij zelf hier in
Nederland hadden kwamen ook nog
de zorgen en de angst om de andere
kinderen van mijn ouders. Wij
waren maar wat blij dat wij elkaar na
de oorlog allemaal levend, maar wel
geestelijk en lichamelijk gehavend,
terugzagen.
Van hun kant hadden de kinderen
zorgen om ons hier in Nederland.
Mijn jongste broer heeft de hele
oorlog door via het Rode Kruis
voedselpakketten naar mijn ouders
en mijn schoonzusje gestuurd,
maar daarvan zijn slechts twee
aangekomen, en dat pas na de oorlog
Thelma Vlas
85
