Van het bestuur
In memoriam
Het is een droeve plicht u mee
te delen dat op 18 maart 2006
op zeventigjarige leeftijd Louis
Obbens is overleden. Louis
behoorde tot een der eerste
leden van onze vereniging. Hij
werd in november 1995 lid
van ons bestuur tot hij door
ziekte in 2001 die functie
noodgedwongen moest
neerleggen. Dat afscheid viel ons
zwaar wegens zijn grote kennis
van ons archief. Wij zijn hem dan
ook veel dank verschuldigd voor
het vele werk dat hij voor onze
vereniging heeft gedaan.
We wensen zijn echtgenote,
kinderen en verdere familie veel
sterkte bij het dragen van dit
verlies.
Bestuur en medewerkers
Waarde stadsgenoten,
Als ik dit schrijf is het tussen eind
april en begin mei. Immer een
bijzondere week. Een week vol van
herdenking en denken aan, maar ook
een week met dagen van viering en
hoop. Een week eigenlijk waar het
vluchtige nu eens niet centraal staat.
Een hele rijke week dus eigenlijk.
Het besef van tijd waaiert zich
als het ware breed over verleden
en toekomst uit. Zo brengen de
minuten van stilte op 4 mei de stad
meer dan 60 jaar terug in tijd. Niet
alleen voor hen die er zeil toen bij
waren, maar ook voor hen die er zich
een beeld van proberen te vormen.
Een stad steeds meer verlaten, waar
het leven figuurlijk en letterlijk uit
werd getrokken. Eigenlijk geen
stad meer. Afbraak en verwoesting
door de vele bombardementen.
Onze huidige burgermeester,
mevr. Faber, onthulde dit jaar een
herdenkingssteen in het plantsoen
van Springer op de Algemene
Begraafplaats, ter nagedachtenis
van de slachtoffers van "het grote
bombardement" in de nacht van
24 op 25 juni 1940, waarmee
invulling werd gegeven aan een oude
toezegging van haar toenmalige
voorganger burgemeester
Ritmeester. Ook de HHV was bij
de onthulling van dit monument,
ter herinnering aan één van de
meest dramatische gebeurtenissen
uit de Helderse geschiedenis,
vertegenwoordigd.
De vierde mei kent in Den Helder
zoals gebruikelijk meerdere
plekken waar stil wordt gestaan
bij de slachtoffers van de Tweede
Wereldoorlog. Zelf was ik
aanwezig bij de herdenking op
het Marinebedrijf, waar door de
directeur, Commandeur ir. K.
Visser, in bijzijn van nabestaanden,
werd stilgestaan bij de slachtoffers
van de toenmalige marinebedrijven.
Stilgestaan werd onder meer bij
de haast onmenselijke dilemma's
van de werknemers die vanwege
de zorg voor het levensonderhoud
ten behoeve van zichzelf en hun
naasten moesten werken voor de
bezetter onder een haast continue
dreiging van bombardementen
door de geallieerden. Zelf sprak
ik met twee zusters, dik in de
tachtig, die in 1943 bij het grote
bombardement hun broer verloren
hadden. Inderdaad ook zij spraken
van "het grote bombardement",
waarbij in hun waarneming na een
Engelse raid ook sprake was van een
tweede nu Duits bombardement
van vliegtuigen opgestegen van
de Kooy. "De Duitsers wilden,
door "angst te zaaien" de stad
leeg hebben", zo spraken zij.
Hartverscheurend. Tenslotte
gelastte de bezetter de uiteindelijk
nog overgebleven inwoners de
stad te verlaten. Ruim elfduizend
inwoners werden geëvacueerd, een
nagenoeg lege deels afgebroken en
vooral ook door bommen verwoeste
stad achterlatend.
Het "grote" bombardement is in
de meest gebombardeerde stad van
Nederland een relatieve aanduiding.
Ik denk dat elk bombardement
'groot' was in z'n ontzetting, elk
met z'n eigen dramatische verhaal.
De nabestaanden hebben elk hun
eigen waar verhaal. Voor mij die het,
uit verhalen lezend en luisterend,
probeert te begrijpen, betekent het
denk ik, dat waar monumenten en
gedenkplaten als 'verkeersborden'
naar het verleden verwijzen, dé
verwijzing naar dé tijd van "de lege
stad" nog steeds ontbreekt. Laten
we nu de stad en vooral ons centrum
wederom een nieuwe invulling en
inrichting krijgt, daar nog eens goed
over nadenken. Wellicht dat zo'n
verwijzing op geheel eigen wijze in
het nieuwe stadspark kan worden
aangebracht, opdat het "nooit
meer zo leeg mag worden" in Den
Helder. En dat is een hoop voor de
toekomst!
Het gaat u wel,
Pieter Blank
Voorzitter
82
