Kerkdienst in de rimboe
onderneming in die koelkastloze
omstandigheden, de feestviering
was er niet minder om.
naar huis
In oktober - november 1962
ben ik met de 'Kortenaer'
thuisgevaren. Het schip had toen
net een dokbeurt in Hongkong
achter de rug. De schepelingen
hadden toen overnacht in de
loodsen van het dokbedrijf, ze
hadden hun matrassen daarvoor
meegenomen en toen ze weer aan
boord kwamen bleken er nogal
wat kleine verstekelingetjes in
die matrassen te zijn gekropen.
Wanhopige pogingen om die weer
kwijt te raken waren vergeefs.
Eigenlijk zou ik onderweg af en
toe overstappen op de 'Friesland'
waarmee we samen voeren, maar
er kwam al gauw een seintje waarin
de pater werd verzocht maar op de
'Kortenaer' te blijven. Tja.
We deden nog Singapore, Bombay,
Aden en Palermo aan. Singapore
was toentertijd een enorme
vlootbasis, werkelijk voorzien
van alles. In Bombay werden
de onderofficieren ontvangen
bij de onderofficieren van de
Indiase marine. Alleen werd daar
een Nederlandse sergeant van
Molukse afkomst als 'kleurling'
niet toegelaten. In Aden mocht
om politieke redenen niemand
de wal op. Ook in Suez en Port
Said kwam niemand van boord,
maar talloze Egyptische bootjes
kwamen langszij en je kon er van
alles kopen wat natuurlijk met veel
'tawar menawar' gedaan werd. In
Palermo ben je weer in Europa en
dat is dan weer heel wat anders.
Het thuiskomen in Nieuwediep
na anderhalf jaar ononderbroken
tropendienst is een onbeschrijfelijk
mooie ervaring.
op de Antillen
Later heb ik ook nog een term van
anderhalf jaar op de Nederlandse
Antillen gemaakt. Er was daar in
die tijd natuurlijk geen confrontatie
meer met een vijand, maar het
korps mariniers hield wel op gezette
tijden zijn oefeningen, liefst onder
wat primitieve omstandigheden.
Soms werd er ook geoefend
samen met de Amerikanen. Die
hadden grote transportschepen
en allerlei zwaar materieel, wat de
landingsoefeningen natuurlijk veel
meer spectaculair maakte.
Je werd aangewezen om mee
te gaan en op de zondagen een
kerkdienst te verzorgen.Verder
kon je niet veel meer doen dan
hier en daar je neus eens te
laten zien en zo veel mogelijk
de ontberingen van de troep te
delen. Je zag bij de Amerikanen
weer heel andere gebruiken en
opvattingen dan bij ons. De 'padre'
was daar 'commissioned officer'
en onder de krijgstucht gesteld. En
ze keken stomverbaasd dat wij een
oecumenische dienst van woord en
tafel voor alle gezindten hielden.
mooie herinneringen
Mooie herinneringen bewaar ik
ook aan mijn varende plaatsingen.
Nergens heb je zo'n constant en
intensief contact met mensen als
daar. Nog steeds heb ik na al die
jaren af en toe fijne ontmoetingen
met mensen waarmee je samen
gevaren hebt. Bij 'Matchmaker'
en 'Stanavforlant' kwam je ook
in aanraking met andere marines
van de Nato, allemaal een beetje
verschillend. De Engelsen vonden
dat zij de enige echte marine
waren, de Amerikanen mochten
geen alcohol aan boord hebben
en kwamen dan ook graag eens
bij ons oplopen en zo hadden
ook de Noren, de Portugezen, de
Canadezen en de Duitsers elk hun
eigen gewoontes.
Meestal was de Nederlandse
vlootgeestelijke de enige op het
verband en zo werd je soms in
volle zee per helicopter overgezet
op andere schepen. Preken heb ik
voorbereid in Engels en Duits. Mijn
langste vaarperiode (2 jaar) was op
de 'Zeven Provinciën'. Dominee en
pater hadden daar een eigen hut.
Op andere schepen was je meestal
maar tijdelijk gedetacheerd en
soms kreeg je daar natuurlijk wel
eens wat merkwaardige kooien
toegewezen. Zo had ik op de 'Drente'
ooit een kooi die dwarsscheeps door
de 'kouwe boel' was aangebracht.
Nooit vergeet ik dat ik midden in de
nacht bij een beetje zeegang over
het hoofdeinde gelanceerd werd en
53
