Hr. Ms. Hertog Hendrik met op de achtergrond Fort Harssens
Heldin
Het leventje van een marinekind
was vol sportieve geneugten. Het
zwembad, de tennisbanen, de
sportschool op de werf waren voor
ons bevoorrechten toegankelijk.
Iets waar je toen niet bij stilstond.
Er was een hockeyclub voor
marinejeugd op het terrein van de
Onderzeedienst. Dat ik niet lang
bij deze club ben gebleven, zat
in het feit dat juffrouw - Cheffie
- Bijvoet, als lichtend voorbeeld
in mijn schoolherinneringen, bij
Hermes de leidster was. Juffrouw
Bijvoet was voor ons meisjes de
heldin van de school. Dat de
juniorclub van de Onderzeedienst
geen lang bestaan was beschoren,
'Cheffie' Bijvoet
zat in het aansluiten van ons bij
Hermes, waar we van een gemengd
elftal in jongens- of meisjesteams
terecht kwamen, wat eigenlijk veel
prettiger was.
Dansles, een must...
Van de andere herinneringen aan
de Helderse tijd noem ik maar de
eindeloze omzwervingen op de dijk
- bij storm, als de stormvloedkering
was geplaatst, of op zomeravonden,
als de zee lichtte, schaatsen op de
gracht bij de Kanaalweg en later
op de fortgrachten, kanoën in de
Binnenhaven en op het Noordhol
lands Kanaal. Het zwemmen op
de dijk bij H.Z.V. Er was nog een
andere club, die Frissche Morgen
heette, maar daar weet ik niet veel
van. Fietstochten langs de duinen,
en naar de Donkere Duinen, waar
je eindeloos rond kon zwerven. En
dan de verplichting voor burger- en
marinekind - dansles bij Polak in
de Koningstraat.
Hossen
Een andere gebeurtenis waar
school en Marine gelijk deel aan
hadden was de geboorte van
Beatrix. Al lange tijd liepen we in
de pauze langs Prins om in de etala
ge de Oranje-souvenirs te bekijken.
Ik meen dat het Lous Robert was,
die ons er op attendeerde dat, als
de geboorte in februari zou plaats
vinden, alle souvenirs waardeloos
zouden zijn. Toen die dag, de 31ste-
We zaten boven toen de kanonnen
van Fort Erfprins - of was het Fort
Harssens? - begonnen te schieten.
Het tellen en toen het gejuich door
de hele school. Eén klas zette het
Wilhelmus in, dat spontaan door
andere klassen werd overgenomen.
Toen vrij om te hossen met elkaar
op het Julianaplein.
Han Hollander
Een ander raakvlak in Den Helder
waren de verslagen van Han
Hollander van een voetbalwedstrijd.
Dat was een attractie waar iedereen
voor thuis bleef. Eens, toen ik
wat te laat naar huis ging en over
de Hoofdgracht liep, kon ik huis
na huis het verslag volgen, hoe
Bakhuizen over het veld dribbelde
en het GOAL!! Ik had niets gemist.
Het sociale leven kwam soms in
de knel met Han Hollander. Op
zo'n voetbalmiddag zaten we knus
met z'n allen rond de radio, met
thee en een zondagskoekje in de
voorkamer. Nog een kwartiertje,
dan zou de voetbalmatch beginnen.
Op dat moment stopte een taxi
voor de deur - bezoek. In het zalige
besef van het beschuttende bordje
Verhinderd te ontvangen bleven we
rustig zitten. Het echtpaar in de
auto, een marineofficier met zijn
vrouw, die sinds kort in het Paleis
44