Hr. Ms. Hertog Hendrik met op de achtergrond Fort Harssens Heldin Het leventje van een marinekind was vol sportieve geneugten. Het zwembad, de tennisbanen, de sportschool op de werf waren voor ons bevoorrechten toegankelijk. Iets waar je toen niet bij stilstond. Er was een hockeyclub voor marinejeugd op het terrein van de Onderzeedienst. Dat ik niet lang bij deze club ben gebleven, zat in het feit dat juffrouw - Cheffie - Bijvoet, als lichtend voorbeeld in mijn schoolherinneringen, bij Hermes de leidster was. Juffrouw Bijvoet was voor ons meisjes de heldin van de school. Dat de juniorclub van de Onderzeedienst geen lang bestaan was beschoren, 'Cheffie' Bijvoet zat in het aansluiten van ons bij Hermes, waar we van een gemengd elftal in jongens- of meisjesteams terecht kwamen, wat eigenlijk veel prettiger was. Dansles, een must... Van de andere herinneringen aan de Helderse tijd noem ik maar de eindeloze omzwervingen op de dijk - bij storm, als de stormvloedkering was geplaatst, of op zomeravonden, als de zee lichtte, schaatsen op de gracht bij de Kanaalweg en later op de fortgrachten, kanoën in de Binnenhaven en op het Noordhol lands Kanaal. Het zwemmen op de dijk bij H.Z.V. Er was nog een andere club, die Frissche Morgen heette, maar daar weet ik niet veel van. Fietstochten langs de duinen, en naar de Donkere Duinen, waar je eindeloos rond kon zwerven. En dan de verplichting voor burger- en marinekind - dansles bij Polak in de Koningstraat. Hossen Een andere gebeurtenis waar school en Marine gelijk deel aan hadden was de geboorte van Beatrix. Al lange tijd liepen we in de pauze langs Prins om in de etala ge de Oranje-souvenirs te bekijken. Ik meen dat het Lous Robert was, die ons er op attendeerde dat, als de geboorte in februari zou plaats vinden, alle souvenirs waardeloos zouden zijn. Toen die dag, de 31ste- We zaten boven toen de kanonnen van Fort Erfprins - of was het Fort Harssens? - begonnen te schieten. Het tellen en toen het gejuich door de hele school. Eén klas zette het Wilhelmus in, dat spontaan door andere klassen werd overgenomen. Toen vrij om te hossen met elkaar op het Julianaplein. Han Hollander Een ander raakvlak in Den Helder waren de verslagen van Han Hollander van een voetbalwedstrijd. Dat was een attractie waar iedereen voor thuis bleef. Eens, toen ik wat te laat naar huis ging en over de Hoofdgracht liep, kon ik huis na huis het verslag volgen, hoe Bakhuizen over het veld dribbelde en het GOAL!! Ik had niets gemist. Het sociale leven kwam soms in de knel met Han Hollander. Op zo'n voetbalmiddag zaten we knus met z'n allen rond de radio, met thee en een zondagskoekje in de voorkamer. Nog een kwartiertje, dan zou de voetbalmatch beginnen. Op dat moment stopte een taxi voor de deur - bezoek. In het zalige besef van het beschuttende bordje Verhinderd te ontvangen bleven we rustig zitten. Het echtpaar in de auto, een marineofficier met zijn vrouw, die sinds kort in het Paleis 44

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Levend Verleden - Den Helder | 2005 | | pagina 6