Herinneringen van een Marinedochter (slot) (Evenals de eerste aflevering overgenomen uit: "Anno 1943", het reünistenblad van het gemeentelijk lyceum en de kweekschool te Den Helder) Desillusie Na een periode van ruim vijf jaar kwamen we weer in Den Helder. Het was in mijn ogen een desillusie. Binnenhaven, Zuidstraat, Weststraat, Hoofdgracht waren in mijn ogen brede lanen geweest met bomen; nu waren het kale straten met wat miezerige kale sprieten. Toen ontstond de kreet, die in onze familie nog altijd opgeld doet: Nieuwediep, waar geen boom de klippen ontsiert. Het monument op het Havenplein stond wat weggedrukt door de oprit naar de haven, maar het had nog wel zijn dubbele afscheiding. We kwamen te wonen op de Hoofdgracht 76. Vergulde armoede De allereerste maritiem getinte herinnering uit 1937 is: "Hoe komen vaders uniformen uit de kisten?" De tropenuniformen werden opgepakt en de boedel uit Holland kwam uit de opslag, met kisten Hollandse kleding. Bij goede vrienden van ons waren die uniformen volkomen groen en bedorven te voorschijn gekomen. Dit betekende een bijna fatale strop voor het betreffende gezin, daar uniformen met alle toebehoren zelf bekostigd moesten worden en de glamour bij de Navy zorgvuldig gehandhaafd moest blijven ten koste van de vergulde armoede bij de marinegezinnen. Maar de bedrijven, die in Den Helder de opslag van de boedels verzorgden, waren betrouwbaar en terzake kundig (Kiesewetter en Govers). Het genoemde gezin had uit zuinigheidsoverwegingen een niet- Helderse firma ingeschakeld, wat ze tot hun schade hebben moeten ondervinden. R.-H.B.S. èn Lyceum Toen we eenmaal gesettled waren moesten we weer naar school. Broer Kees kon direct naar de R- HBS, maar daar mijn school uit Indië totaal niet aansloot bij het onderwijs in Nederland, kreeg ik lessen van meneer Quant op de Ruyghweg. Aan hem heb ik te danken dat ik destijds kon slagen voor de toelatingsexamens van HBS en Lyceum. Dat het Lyceum is geworden is te danken aan neef Hans en Fieke Feenstra Kuiper, die daar hun opleiding al kregen. Uit de pas De ritjes naar de Ruyghweg kon ik vanaf de Hoofdgracht op verschil lende manieren maken. Bij slecht weer via de werf naar de West straat, Sluisdijkstraat of bij mooi weer via de Buitenhaven en het Ankerpark over de brug de Nieuw- straat in en via de Stalcman Bosse- straat naar de Ruyghweg. De Anker- parkbrug was zo smal dat één auto de rijbaan totaal vulde. Moest een militaire colonne over de brug, dan kwam het bevel Uit de pas. Dan pers te de colonne zich samen en wrong zich massaal door de nauwte. Aan de overzijde dijde de groep weer uit en ging het in de pas verder. Hechte band Door de overplaatsingen in de Ma rine - Holland/Indië - werd de band tussen de groep van merendeels gelijktijdig overgeplaatsten zeer hecht. Het aantal ooms en tantes "Belazer" overtrof verre het aantal echte bloedverwanten. Doortje Dijkstra was ook weer in Neder land. Maar haar vader was geplaatst bij de afbouw van de Van Kinsber- gen te Rotterdam. Pas later, toen de Van Kinsbergen in de vaart kwam, kwam Door ook weer naar Den Hel der (1939). Jong marineofficier in groot tenue, Jannen met braniekraag 43

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Levend Verleden - Den Helder | 2005 | | pagina 5