Herinneringen van een Marinedochter (slot)
(Evenals de eerste aflevering overgenomen uit: "Anno 1943", het reünistenblad van
het gemeentelijk lyceum en de kweekschool te Den Helder)
Desillusie
Na een periode van ruim vijf
jaar kwamen we weer in Den
Helder. Het was in mijn ogen een
desillusie. Binnenhaven, Zuidstraat,
Weststraat, Hoofdgracht waren in
mijn ogen brede lanen geweest met
bomen; nu waren het kale straten
met wat miezerige kale sprieten.
Toen ontstond de kreet, die in onze
familie nog altijd opgeld doet:
Nieuwediep, waar geen boom de
klippen ontsiert.
Het monument op het Havenplein
stond wat weggedrukt door de
oprit naar de haven, maar het had
nog wel zijn dubbele afscheiding.
We kwamen te wonen op de
Hoofdgracht 76.
Vergulde armoede
De allereerste maritiem getinte
herinnering uit 1937 is: "Hoe
komen vaders uniformen uit de
kisten?" De tropenuniformen
werden opgepakt en de boedel
uit Holland kwam uit de opslag,
met kisten Hollandse kleding. Bij
goede vrienden van ons waren die
uniformen volkomen groen en
bedorven te voorschijn gekomen.
Dit betekende een bijna fatale strop
voor het betreffende gezin, daar
uniformen met alle toebehoren
zelf bekostigd moesten worden en
de glamour bij de Navy zorgvuldig
gehandhaafd moest blijven ten
koste van de vergulde armoede
bij de marinegezinnen. Maar de
bedrijven, die in Den Helder de
opslag van de boedels verzorgden,
waren betrouwbaar en terzake
kundig (Kiesewetter en Govers).
Het genoemde gezin had uit
zuinigheidsoverwegingen een niet-
Helderse firma ingeschakeld, wat
ze tot hun schade hebben moeten
ondervinden.
R.-H.B.S. èn Lyceum
Toen we eenmaal gesettled waren
moesten we weer naar school.
Broer Kees kon direct naar de R-
HBS, maar daar mijn school uit
Indië totaal niet aansloot bij het
onderwijs in Nederland, kreeg
ik lessen van meneer Quant op
de Ruyghweg. Aan hem heb ik te
danken dat ik destijds kon slagen
voor de toelatingsexamens van
HBS en Lyceum. Dat het Lyceum
is geworden is te danken aan neef
Hans en Fieke Feenstra Kuiper, die
daar hun opleiding al kregen.
Uit de pas
De ritjes naar de Ruyghweg kon ik
vanaf de Hoofdgracht op verschil
lende manieren maken. Bij slecht
weer via de werf naar de West
straat, Sluisdijkstraat of bij mooi
weer via de Buitenhaven en het
Ankerpark over de brug de Nieuw-
straat in en via de Stalcman Bosse-
straat naar de Ruyghweg. De Anker-
parkbrug was zo smal dat één auto
de rijbaan totaal vulde. Moest een
militaire colonne over de brug, dan
kwam het bevel Uit de pas. Dan pers
te de colonne zich samen en wrong
zich massaal door de nauwte. Aan
de overzijde dijde de groep weer uit
en ging het in de pas verder.
Hechte band
Door de overplaatsingen in de Ma
rine - Holland/Indië - werd de band
tussen de groep van merendeels
gelijktijdig overgeplaatsten zeer
hecht. Het aantal ooms en tantes
"Belazer" overtrof verre het aantal
echte bloedverwanten. Doortje
Dijkstra was ook weer in Neder
land. Maar haar vader was geplaatst
bij de afbouw van de Van Kinsber-
gen te Rotterdam. Pas later, toen de
Van Kinsbergen in de vaart kwam,
kwam Door ook weer naar Den Hel
der (1939).
Jong marineofficier in groot tenue, Jannen
met braniekraag
43