gemeenteraad. Ter voorbereiding kregen de raadsleden, in het weekend van de Dag van de Muziek, op 3 juni 2005, een stapel informatie van het college. Uit de berg informatie van het col lege en van de Raad van Commis sarissen, met als spreekbuis de heer Westerdijk, en uit krantenartikelen werden de twistpunten stukje bij beetje duidelijk. Had Libéma met de aankoop van het schip de "Prins Willem" nu wel of niet aan haar verplichtingen voldaan, was de hoogte van de onderhuur van ge bouwen in overeenstemming met de samenwerkingsovereenkomst, was aan de directeur-bestuurder van Cape Holland en zijn rechter hand al dan niet terecht een vette bonus verstrekt, was de subsidië ring van het professionele basket bal volgens de regels. Centraal staat de vraag welke de rol was van het college van B&W en zijn afzonder lijke leden. Naast het vellen van een politiek-bestuurlijk oordeel zal de gemeenteraad zich uit moeten spre ken over de verdere samenwerking met Libéma. Daarmee kiest de raad voor of tegen verdere samenwer king met Libéma, voor of tegen de voormalige Raad van Commissaris sen. De gevolgen voor de president commissaris van B.V. Willemsoord, zijnde wethouder Nico Bais laten zich raden. In bestuurlijk Den Hel der is echter het onmogelijke mo gelijk. Op 13 juli 2005 benoemde de gemeenteraad uit zijn midden een onderzoekscommissie die over dit alles zal rapporteren en adviseren in september 2005. De oud fractie voorzitter van het CDA, John Mul der, is aangewezen als voorzitter van de commissie. Voor de zwaarste variant, de zogenaamde gemeente lijke enquête-commissie, was in de gemeenteraad geen meerderheid te vinden. Zo'n commissie zou haar werk zeker niet kunnen afronden voor de verkiezingen van 7 maart 2006, met als gevolg stagnatie bij de verdere ontwikkeling van de Oude Rijkswerf Willemsoord en het niet in de gelegenheid stellen van B&W om verantwoording af te leggen. Een raadsenquête op een later tijdstip is nadrukkelijk niet uitgesloten. Dit hoofdstuk moet eindigen met een aantal intrigerende vragen: Leidt deze affaire tot een volgende bestuurlijke crisis? Treedt het col lege weer af, of wethouder Nico Bais, vanuit zijn verantwoordelijk heid als president-commissaris van de B.V. Willemsoord? Of wordt afscheid genomen van Dirk Lips en wordt de Oude Rijkswerf Willemsoord toch nog een ondeelbaar en levend deel van de stad? Als u dit leest, hebt u al antwoord op veel van deze vragen. Nieuwe raadsleden en bestuurders staan gereed om de huidige af te lossen. Hoewel, een aantal raadsleden - door Pieter Tops neergezet als "oude hap" - hebben zich vereenzelvigd met Heintje Davids. Zij blijven terugkeren. Waarschijnlijk zal bij hun installatie als raadslid ook een rasoptimist spreken van een niet verloren bestuursperiode. Terecht. De samenleving is ontzettend gecompliceerd geworden. De maatschappelijke tweedeling is een feit. Om in deze tijd een gemeente te besturen vraagt veel incasseringsvermogen én lef. De uiteenlopende en dikwijls strijdige wensen in de lokale samenleving weerspiegelen zich in de gemeenteraad. En Den Helder ligt ver van Den Haag. Wij - kiezers en gekozenen - zullen het vooral zelf moeten doen, in samenwerking en met wederzijds respect, en dat kan, want wij hebben het strand, de zee, de wind, het licht en de zon mee! Wat wil je nog meer! De Onderzoekscommissie Oude Rijkswerf Willemsoord worstelde zich door een berg papieren en nam veel vraaggesprekken af. De onrust bij de sleutelfiguren nam toe. Het rapport zou het politieke einde hebben betekend van het college. Vooral de wijze waarop met integriteit is omgesprongen, is verbazingwekkend. Onregelmatigheden leidden niet tot proportionele bestraffing. Het ging immers niet om zelfVer rij Icing. Een foute handtekening is snel gezet in het belang van een project, in het belang van de gemeente. Zo wordt dan het belang van de rechtsstaat ondergeschikt gemaakt aan dat van het dagelijkse leven. Ontwikkelingen die vooraf gingen aan het uitbrengen van het onder zoeksrapport gaven een bizarre wending aan het voorspelbare poli tieke lot van dit college. Het onheil leek te worden gekeerd: wethouder Jan de Groot moest een in het openbaar omgehangen gouden kettinkje teruggeven. Het ding was een tijdlang zoek en dit leidde tot de kwalificatie diefstal. Toen ook nog een voormalige fractiegenote de wethouder betichtte van niet te tolereren gedrag, leek het "gebeurd met het baasje." De burgemeester en de overige wethouders wilden niet verder besturen met deze als niet integer gebrandmerkte wethouder. Operatie De Groot werkte als een boemerang. De gemeenteraad liet de verwachte collectieve verontwaardiging aan zich voorbij gaan. Toen de WD-ffactie haar wethouder op onbeholpen wijze uit het college terug trok, was er geen houden meer aan; als een kaartenhuis stortte het ineen. De positie van de burgemeester was onhoudbaar geworden. Op 4 oktober 2005 las hij een bittere verklaring voor en zei tot slot te defungeren. Dit woord wekte zoveel argwaan dat de raad besloot elk misverstand uit te sluiten, en nam een motie van wantrouwen aan. Met ingang van 18 oktober 2005 benoemde de Commissaris van de Koningin een waarnemend burgemeester: Gelee Faber, de eerste vrouw in dit ambt te Den

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Levend Verleden - Den Helder | 2005 | | pagina 31