gemeenteraad. Ter voorbereiding
kregen de raadsleden, in het
weekend van de Dag van de
Muziek, op 3 juni 2005, een stapel
informatie van het college.
Uit de berg informatie van het col
lege en van de Raad van Commis
sarissen, met als spreekbuis de heer
Westerdijk, en uit krantenartikelen
werden de twistpunten stukje bij
beetje duidelijk. Had Libéma met
de aankoop van het schip de "Prins
Willem" nu wel of niet aan haar
verplichtingen voldaan, was de
hoogte van de onderhuur van ge
bouwen in overeenstemming met
de samenwerkingsovereenkomst,
was aan de directeur-bestuurder
van Cape Holland en zijn rechter
hand al dan niet terecht een vette
bonus verstrekt, was de subsidië
ring van het professionele basket
bal volgens de regels. Centraal staat
de vraag welke de rol was van het
college van B&W en zijn afzonder
lijke leden. Naast het vellen van een
politiek-bestuurlijk oordeel zal de
gemeenteraad zich uit moeten spre
ken over de verdere samenwerking
met Libéma. Daarmee kiest de raad
voor of tegen verdere samenwer
king met Libéma, voor of tegen de
voormalige Raad van Commissaris
sen. De gevolgen voor de president
commissaris van B.V. Willemsoord,
zijnde wethouder Nico Bais laten
zich raden. In bestuurlijk Den Hel
der is echter het onmogelijke mo
gelijk. Op 13 juli 2005 benoemde de
gemeenteraad uit zijn midden een
onderzoekscommissie die over dit
alles zal rapporteren en adviseren
in september 2005. De oud fractie
voorzitter van het CDA, John Mul
der, is aangewezen als voorzitter
van de commissie. Voor de zwaarste
variant, de zogenaamde gemeente
lijke enquête-commissie, was in de
gemeenteraad geen meerderheid te
vinden. Zo'n commissie zou haar
werk zeker niet kunnen afronden
voor de verkiezingen van 7 maart
2006, met als gevolg stagnatie bij
de verdere ontwikkeling van de
Oude Rijkswerf Willemsoord en
het niet in de gelegenheid stellen
van B&W om verantwoording af te
leggen. Een raadsenquête op een
later tijdstip is nadrukkelijk niet
uitgesloten.
Dit hoofdstuk moet eindigen met
een aantal intrigerende vragen:
Leidt deze affaire tot een volgende
bestuurlijke crisis? Treedt het col
lege weer af, of wethouder Nico
Bais, vanuit zijn verantwoordelijk
heid als president-commissaris van
de B.V. Willemsoord?
Of wordt afscheid genomen
van Dirk Lips en wordt de Oude
Rijkswerf Willemsoord toch nog
een ondeelbaar en levend deel van
de stad? Als u dit leest, hebt u al
antwoord op veel van deze vragen.
Nieuwe raadsleden en bestuurders
staan gereed om de huidige af
te lossen. Hoewel, een aantal
raadsleden - door Pieter Tops
neergezet als "oude hap" - hebben
zich vereenzelvigd met Heintje
Davids. Zij blijven terugkeren.
Waarschijnlijk zal bij hun
installatie als raadslid ook een
rasoptimist spreken van een niet
verloren bestuursperiode. Terecht.
De samenleving is ontzettend
gecompliceerd geworden.
De maatschappelijke tweedeling
is een feit. Om in deze tijd een
gemeente te besturen vraagt veel
incasseringsvermogen én lef. De
uiteenlopende en dikwijls strijdige
wensen in de lokale samenleving
weerspiegelen zich in de
gemeenteraad. En Den Helder ligt
ver van Den Haag.
Wij - kiezers en gekozenen
- zullen het vooral zelf moeten
doen, in samenwerking en met
wederzijds respect, en dat kan,
want wij hebben het strand, de zee,
de wind, het licht en de zon mee!
Wat wil je nog meer!
De Onderzoekscommissie Oude
Rijkswerf Willemsoord worstelde
zich door een berg papieren en
nam veel vraaggesprekken af. De
onrust bij de sleutelfiguren nam
toe. Het rapport zou het politieke
einde hebben betekend van het
college. Vooral de wijze waarop
met integriteit is omgesprongen,
is verbazingwekkend.
Onregelmatigheden leidden niet
tot proportionele bestraffing. Het
ging immers niet om zelfVer rij Icing.
Een foute handtekening is snel
gezet in het belang van een project,
in het belang van de gemeente.
Zo wordt dan het belang van de
rechtsstaat ondergeschikt gemaakt
aan dat van het dagelijkse leven.
Ontwikkelingen die vooraf gingen
aan het uitbrengen van het onder
zoeksrapport gaven een bizarre
wending aan het voorspelbare poli
tieke lot van dit college.
Het onheil leek te worden gekeerd:
wethouder Jan de Groot moest
een in het openbaar omgehangen
gouden kettinkje teruggeven. Het
ding was een tijdlang zoek en dit
leidde tot de kwalificatie diefstal.
Toen ook nog een voormalige
fractiegenote de wethouder
betichtte van niet te tolereren
gedrag, leek het "gebeurd met het
baasje." De burgemeester en de
overige wethouders wilden niet
verder besturen met deze als niet
integer gebrandmerkte wethouder.
Operatie De Groot werkte als een
boemerang. De gemeenteraad
liet de verwachte collectieve
verontwaardiging aan zich voorbij
gaan. Toen de WD-ffactie haar
wethouder op onbeholpen wijze
uit het college terug trok, was er
geen houden meer aan; als een
kaartenhuis stortte het ineen.
De positie van de burgemeester
was onhoudbaar geworden. Op 4
oktober 2005 las hij een bittere
verklaring voor en zei tot slot te
defungeren. Dit woord wekte zoveel
argwaan dat de raad besloot elk
misverstand uit te sluiten, en nam
een motie van wantrouwen aan.
Met ingang van 18 oktober 2005
benoemde de Commissaris van
de Koningin een waarnemend
burgemeester: Gelee Faber, de
eerste vrouw in dit ambt te Den