De laatste spectaculaire redding
van vader Piet Bot was de
redding van de bemanning van
de Deense coaster 'Oleto' tijdens
een najaarsstorm in 1971. Op 22
november ging de reddingboot er
op af. Veertien uur aan één stuk
waren de mannen bij windkracht
11 in touw. Op de heenweg dook de
'Suzanne' zo diep in een golf dat
de stuurmachine en beide motoren
afsloegen.
'Dit was spoedig verholpen,' schreef
schipper Piet Bot laconiek in zijn
journaal. Even later viel door een
blikseminslag de middengolfzender
uit. Maar de techniek stond
inmiddels voor niets: met een
marifoon hield de schipper contact
met de wal. De zes opvarenden van
de 'Oleto' werden gered en zoiets
gaf toch grote voldoening.
Door het zware weer kon men niet
via het Molengat naar de thuisha
ven Den Helder koersen. Piet Bot
verlegde de koers derhalve om de
Razende Bol. Toen de Suzanne in
het Schulpengat voer kwam men
onverwachts de onbemande en
stuurloze Deense kustvaarder te
gen. De 'Oleta' was, als een spook
schip aan de andere kant langs de
Razende Bol afgedreven en werd op
dat moment door de hevige stro
ming juist door het Schulpengat
uitgeperst.' Man, man, wat was dat
wat. Zoiets heb ik nou nog nooit
meegemaakt!' Aldus schipper Piet
Bot. Het schip is tenslotte door de
loodsboot 'Zaandam' op sleeptouw
genomen en afgemeerd aan de zo
genaamde Onderzeeboot steiger. De
zes bemanningsleden werden on
dergebracht in het Forest-Hotel.
In de jaren erna tot aan zijn
pensionering waren er geen
spectaculaire reddingen meer.
Wel werd er in 1972 21 keer
uitgevaren en in 1973 13 keer. Soms
voor lichtkogels, een verdwenen
vlet of een Duitse kustvaarder met
een gewonde aan boord. Steeds
vaker voor jachten, met drie, vijf,
zeven mensen aan boord. Mensen
die eigenlijk niet varen konden
en beter thuis hadden kunnen
blijven. De zo dramatisch verlopen
redding van het Duitse jacht
'Hasco III', waarbij de leden van
de reddingboot Jochem Post en
Cees van der Oord om het leven
kwamen, vond plaats kort nadat
Piet Bot was gepensioneerd.
Het was niet voor een visserman
of een vrachtschip in de nood
maar voor 't plezier van een rijke
mof
vonden twee man daar de dood
Deze regels dichtte Lennart Nijgh
toen. Nogal bitter, maar wel waar.
Zo bezien is schipper Piet Bot er
op tijd mee gestopt toen hij op
zestigjarige leeftijd met pensioen
ging. 'Na de familie Toxopeus is
nu ook de familie Bot afgevoerd
van de lijst met actieve redders,'
schreef Siep Zeeman in het
weekblad Schuttevaer op vrijdag
30 augustus 1974. Hij bedoelde
dat met de pensionering van Piet
Bot het na drie generaties nu ook
met de familie Bot gedaan was
in het reddingwezen. Maar dat
is toch niet zo. Hoewel Piet Bot
als schipper in eerste instantie is
opgevolgd door J.J. Bijl, is de tweede
zoon van Piet Bot en zijn vrouw
Alie Smit, Coenraad (geb. 30 juni
1948), al sinds 1975 in vaste dienst
van de reddingmaatschappij en
sinds eind 1996 schipper van de
Helderse reddingboot.
Jan T. Bremer
(met dank voor de gegevens aan
Loek Deugd)
58
