Geboren in het stadhuis
f Huwelijk van de dag
9
Op 25 maart 1925 werd in het pand
kerkgracht 1 een meisje geboren:
Catharina Wilhelmia Hendrika Slort.
Haar ouders noemden haarTiny.
Het geboortehuis was héél groot
en héél leeg, want haar ouders
waren (met de Duitse herder Max)
de enige bewoners. Het pand had
van 1851 tot 1920 dienst gedaan
als weeshuis en daarna gebruikte
het gemeentebestuur het als
opslagplaats en als "gaarkeuken"
die er voor zorgde dat kinderen uit
gezinnen die zó straatarm waren
als wij ons nu niet meer kunnen
voorstellen, tenminste éénmaal
per dag een behoorlijke maaltijd
kregen.
Die ouders, Sieuwert en Sjaan
Slort, waren de huisbewaarders en
Sjaan was ook nog hoofd van de
gaarkeuken.
Lang heeft het niet geduurd
want kort na de geboorte nam de
gemeenteraad het besluit om het
pand te verbouwen tot raadhuis en in
1926 ging de aannemer aan de slag.
Het gezin vond een woning in de
Weezenstraat.
Op 6 oktober 1948 trouwde Tiny
Slort, inmiddels dus 23 jaar, met
Cor Labohm en dat werd een
bijzondere gebeurtenis, zoals
vermeld in het bijgaande knipsel
uit de Helderse Courant.
Want, onder leiding van een oom
van Tiny en met behulp van een
oude plattegrond van het weeshuis,
werd vastgesteld dat na wat
schuiven met het meubilair van de
trouwzaal het bruidspaar tijdens de
huwelijksvoltrekking precies daar
kon zitten, waar de wieg van de
bruid had gestaan.
Waarschijnlijk een unieke
gebeurtenis en tenminste een
met een kans van één op een paar
miljoen.
Als Tiny nu aan vrienden of
kennissen vertelt dat ze in het
stadhuis geboren is, zien we
dikwijls aan de gezichten dat die
denken "Nou, nou, die trouwerij
was ook op het nippertje" en is
nadere uitleg nodig.
Cor Labohm
De hal van het gemeentehuis
Gistermiddag om half drie wa
ren wij in de fraaie trouwzaal
van ons Raadhuis aanwezig. En
met ons vele anderen om de vol
trekking van het huwelijk bij te
■wonen van mej. Slort met de
heer Labohm.
Een gebeurtenis, zoals er in 1
deze zaal reeds honderden zijn
voorgevallen met in het begin
een spannende stilte, een ietwat
nerveus gekuch, de bode, die een
stoel beter op de juiste plaats zet.
Dan de toespraak van de Ti eer
Van Loo, in zijn functie van
Ambtenaar van de Burgerlijke
Stand, zoals hij die nu al bijna
tien jaar vervult, het plaatsen der
handtekeningen en wat al niet
meer in dit voor een elk toch al
tijd zo bijzondere kwartier ge
schiedt en behoort te geschieden.
Een zwijgende spanning, een
prettige spanning ook, die dan
door de heer Van Loo op tacti
sche wijze wordt verbroken met
de „waarschuwing" aan een der,
zijn handtekening zettende getui
gen: „Netjes doen hoor.'"
Wjjzeiden het reeds: Een ge
beurtenis als zovele anderen.
Waarom wij dan aanwezig wa
ren als buitenstaander? Wel om
dat hiér toch iets' plaats vond,
wat. zeker tot een zeer grote
zeldzaamheid gerekend mag wor
den.
Feit is n.l., dot dit raadhuis,
voor deze functie in andere vorm
ook een ander doel had. Eerst
weeshuis, daarna een huis waar
aan eencategorie kinderen hulp
en steun werd verleend. En in
die dagen voor de huidige Raad
huisperiode bewoonden de ouders
van de bruid dit huis en werd
zij, die nu in deze zaal in de echt
werd verbonden ongeveer op de
zelfde plaats geboren.
Een merkwaardige bijzonder
heid, nu verbonden aan. twee
hoogtepunten uit het leven van
hun dochter,-die toch wel heel
uitzonderlijk genoemd mag wór
den; waarvan de ouders toch
eens zeker niet gedroomd zullen
hebben. Wellicht een gunstig
teken voor het tweede gedeelte
van de levensweg van de bruid,
die hoe paradoxaal! nu begon op
dezelfde plaats als waar de nog
wankele schreden van het eerste
gedeelte van haar leven vielen.
.-.-..Al heeft dan-nu het levens
schip een vaste koers gekozen
