ticuliere investeerders niet in de rij
en bemoeiden Jan en alleman van
bestuurlijk Den Helder zich met de
ontwikkeling. Plannen werden ge
wijzigd, uitgebreid en ten slotte
maar half tot uitvoer gebracht. Ge
pruts in de marge dus.
Er kwam geen stadhuis in het cen
trum, wel een schouwburg en even
verderop richting dijk een politie
bureau en brandweerkazerne. De
ooit zo deftige Prins Hendriklaan
bleef er voor de rest verwaarloosd
bijliggen, wat tot op de dag van van
daag nog zo is.
Sloop in binnen
stad om ruimte
te maken voor de
Kroonpassage.
Winkelgebied
De komst van het Julianaplein en
de Beatrixstraat hadden ingrijpende
gevolgen voor het winkelgebied. Ze
deden het centrum als het ware aan
de wandel gaan. Waar nieuwe win
kels hun deuren feestelijk openden,
sloten bedrijven in de Spoor- en Ko
ningstraat stilletjes de luiken. Lang
zaam maar zeker maakten midden
standers daar plaats voor uitbaters
van cafés. Deze laatste ontwikkeling
deed zich aanvankelijk vooral ge
voelen in de Spoorstraat.
Een ander gevolg van het Centrum
plan is de opkomst van de Keizer
straat als hoofdwinkelstraat. Daar
naast ontstond ook een aaneenge
sloten winkelfront langs de route
Spoorstraat, Keizerstraat, Beatrix
straat, Julianaplein. In wezen
bracht het Centrumplan een city,
maar of het de city was die Wieger
Bruin voor ogen had, is zeer de
vraag. Zeker is dat het Julianaplein
zich niet ontwikkelde tot de gedach
te esplanade; voor het station strek
te zich een steenwoestijn uit waar
de elementen en autoblik vrijspel
hadden.
Jaren 70
In de jaren zeventig werden de be
langrijkste winkelstraten autovrij
gemaakt en voorzien van luifels. De
zaterdagmarkt verhuisde van de
Molenstaat naar het Bernhardplein.
Een gevolg hiervan was minder
loop in de Spoorstraat, wat het aan
zien van de straat verder vermin
derde.
De Koningstraat noordelijk van de
Koningdwarsstraat was eenzelfde
lot beschoren, met dien verstande
dat het gebied zich als vanzelf ont
wikkelde tot het uitgaanscentrum
van Den Helder. Als vanzelf, want
een doordacht plan lag er niet aan
ten grondslag. Tot op de dag van
vandaag doet het cafégebied den
ken aan een decor voor een tweede
rangs western.
Het autovrijmaken van winkelstra
ten, de beluifeling en de verplaat
sing van de weekmarkt pasten in
het streven van het gemeentebe
stuur om nu eindelijk eens tot een
city te komen. Daarbij hoorde ook
een ringweg, waarvan een deel
dwars door een woonwijk moest
komen. Een tweede doorbraak dus
en wel ruwweg tussen de hoofd
poort van de rijkswerf aan de West
straat en het Koningsplein. De
plannen waren groots, maar dat
was ook het geval met het verzet te
gen de randweg. Bewoners van het
Centrum roerden zich heftig, tot
aan de Raad van State aan toe. Uit
eindelijk werd de woningsloop af
geblazen. In de plaats daarvan
kwam een omvangrijke woningre
novatie op gang. De randweg is er
nooit gekomen
Jaren 80
Gedurende de jaren tachtig bleef
het rustig aan het cityfront. Tot
1989. De koude oorlog was voorbij
en Defensie moest bezuinigen. Zo
ook de marine en dat was schrik
ken in Den Helder. Was werk voor
heen verzekerd, nu moest de amb
tenarenstad zelf een toekomst be
denken en zelf gaan ondernemen.
Een aantrekkelijker binnenstad was
een van de speerpunten en in april
79
