De 'Frissche morgen': een fijne club
38
Hendrik Hakkelaar, dichter van het clublied
In het juninummer van Levend
Verleden schrijft oud-stadgenoot D.
Abbenes over de oude dijk van vóór
de oorlog en betrekt daarbij ook het
zwemplezier bij twee verenigingen:
de "Frissche Morgen" en de "HZV"
(Helderse Zwemvereniging). Als
oud-Nieuwedieper en in de dertiger
jaren van de vorige eeuw lid van de
"Frissche Morgen", wil ik daar
graag op reageren.
De schrijver vraagt zich af wie toch
wel ons clublied zou hebben ge
schreven. De naam van de compo
nist is hem bekend: Joh. F. Pala.
Maar wie was de dichter? Hij gist
en houdt zijn twijfels. Ik denk het
antwoord te kunnen geven. Er wer
den destijds in de Heldersche Cou
rant nu en dan gedichtjes opgeno
men, inhakend op de actualiteit en
ondertekend met Hendrik Hakke
laar. Dat was het pseudoniem van
iemand die - naar ik meen - eigen
lijk Dekker heette. Deze Hendrik
Hakkelaar werd genoemd als de au
teur van het lied, waarvan we meer
malen uitbundig het eerste couplet
hebben gezongen (het tweede en
derde kenden we niet) met als re-
fein "En wij blijven man als vrouw,
Frissche Morgen steeds getrouw".
Waarom moesten er twee zwem
verenigingen zijn? Het was inder
daad een merkwaardige situatie,
want de clubgebouwen van de
"Frissche Morgen" en de "HZV"
stonden allebei op de dijk en de
zwemdomeinen waren door slechts
één pier van elkaar gescheiden. Ik
weet wel zeker dat er sprake was
van standsverschil. De "HZV" had
een meer 'deftige' uitstraling. De
leden zullen er dan ook een hogere
jaarlijkse contributie hebben be
taald dan wij van de 'gewone' club.
Voor f 2,50 of f 3,00 per seizoen
konden we zo vaak zwemmen als
we wilden. Van dat recht maakten
we gretig gebruik: soms wel drie
keer per dag!
Van het bestuur herinner ik mij
twee namen, die van voorzitter
Brand en die van penningmeester
Beek. Wij als wedstrijdzwemmers
hielden als "Sportclub Frissche Mor
gen" de naam van de grote vereni
ging, maar hadden toch een zekere
zelfstandigheid en ook een eigen be
stuur. Voorzitter van de sportclub
was Henk de Graaf, bakker in de
Weezenstraat. De "HZV"-ers zwom
men op wedstrijden onder de naam
"De Bruinvisschen". Er was rivaliteit
tussen de twee clubs, maar altijd in
een sportieve sfeer.
Zware klus
Als er wedstrijden werden gehou
den moesten aan palen die in de
zeebodem waren geslagen, als keer
punten schotten worden bevestigd.
Zij werden op hun plaats gebracht
door zwemmers, die daar een zwa
re klus aan hadden.
Na de wedstrijden werd het karwei
in omgekeerde volgorde herhaald.
Een ruwe zee was uiteraard geen
uitzondering. Clubs van elders had
den er een hekel aan; zij waren ge
wend aan hun rustige zwembadwa
ter. Wij hadden er minder moeite
mee en waren met de golven vooral
bij waterpolo in het voordeel. We
namen ook deel aan wedstrijden in
de provincie, zoals in Anna Paulow-
na en in het Alkmaarse overdekte
zwembad, waar de kampioenschap
pen van Noord-Holland Noord
plaats vonden. We sleepten aardig
wat medailles in de wacht, ook dank
zij onze trainer Jaap Koningstein.
Vette watten
Badmeester Leyenaar, geassisteerd
door Willem Koningstein en nu en
dan door de populaire Gilles Kwin-
kelenberg, zetelde in een piepklein
kantoortje tussen de kleedruimten.
Vandaar uit hield hij het zwemvolk
in de gaten. Hij deelde vette watten
uit aan de zwemmers met gevoeli
ge trommelvliezen, verzachtte met
smeerseltjes de pijn van venijnige
kwallensteken en verkocht knappe
rige sportkoeken voor de prijs van 5
cent per stuk.
Zorgeloos
Op mooie zaterdag- en zondagmid
dagen zaten wij na een stevige
zwempartij op de glooiing van de
dijk voor het clubgebouw. We wa
ren 16,17 jaar. De zee was glad tot
Texel en de verre horizon en de zon
scheen warm op onze blote lijven.
Dick Trap draaide plaatjes op zijn
koffergrammofoon, begeleid door
swingende kreten van Eppie Rege
ling.... Joop 'Sum' ter Wal speelde
op zijn gitaar een zelf gemaakte
melodie en zong een eigen tekst:
"Noordzeestrand, helmgras duinen
en zand....". We waren zorgeloos en
vrolijk....
Nooit konden we vermoeden dat er
jaren van rampspoed zouden vol
gen.
Jaap Toes, Hoorn
