'Wat ik nog weet
herinneringen van een oud-stadgenoot
'De oude dijk'
De oude dijk van vóór de oorlog,
nog niet op deltahoogte gebracht,
maar met de twee gebouwtjes van
de HZV, de "Helderse Zwemver
eniging" en de "Frissche Morgen",
rechts op de foto. Waarom er twee
zwemverenigingen moesten zijn is
mij niet duidelijk. Standsverschil of
ledenstop? In ie
der geval was de
"Frissche Mor
gen" een bont
gezelschap van
mannen en
vrouwen die
zich dan wel in
afzonderlijke
ruimten uit- en
aankleedden,
maar verder on
gedwongen met
elkaar omgin
gen. Op een
oude groepsfoto
zag ik veel za
kenmensen,
winkeliers, mid
denstanders,
maar ook mijn
oom Cas Weg
man, timmer
man, de winter
en zomerzwemmers. Als ik hem
vroeg: "Oom Cas, is het niet koud
met dat ijs?", dan zei hij: "Het wa
ter valt wel mee als je er eenmaal
'door' bent, maar dat ijs dat prikt
zo!"
Tegen het najaar, als de golven
hoog op liepen werden de gebouw
tjes afgebroken, daar waren ze op
gemaakt. De fundering bleef staan.
Er waren genoeg "handige handen"
om in het volgend voorjaar de zaak
weer op te bouwen. Wat er met het
vlot met duiktoren gebeurde is mij
niet bekend, maar het bleef zeker
niet aan de ketting in het water. De
"Frissche Morgen" was een vrolijke
club, met zelfs een clublied. Door
bijzondere omstandigheden ben ik
in 't bezit van tekst en muziek. De
componist was Joh. F. Pala, de con
certmeester van de stafmuziek van
Koninklijke Marine, tevens dirigent
van het Stedelijk Muziekcorps.
Over de dichter heb ik mijn twij
fels: eerst dacht ik aan Jacob Polak,
van "Musis Sacrum" in de Ko
ningstraat, later dacht ik aan C.
Prinsen, hoofd van de Helders
Schoolvereniging. Wie kent het?
Het is een pittige mars en ik meen
te weten dat het gezongen is op de
dijk met begeleiding van het "Ste
delijk". In mijn gezin heeft het ook
een muzikale rol gespeeld. Toen
wij 40 jaar getrouwd waren en al in
Hilversum woonden, hebben mijn
kinderen en kleinkinderen dit lied
gezongen tijdens een diaprojectie
van strand- en zwemfoto's van ons
gezin. Een eigen orkestje onder
steunde dit vrolijke gebeuren.
Maar nu de foto zelf. Wat hebben
we heerlijk op de pieren-paaltjes ge
speeld, vooral als de vloed opkwam
en met grote waterkammen onder
je door spoot. Spannend! En toch
maar volhouden en bij het potka
cheltje weer opdrogen.
Een andere bezigheid was het vis
sen met de lange hengel. Zie het
groepje op de foto rechts. "Gullen"
zeiden de Heldersen als ze op gul
gingen vissen. "Lange Piet" Rens-
maag was hier specialist in. Ik heb
een mooie foto van hem gemaakt
100
