Van het bestuur: Wij wachten af...maar niet te lang!
94
De ervaring heeft ons geleerd dat
de besluitvorming binnen de ge
meente uitermate moeizaam en
traag verloopt. Ik heb ooit nog eens
de illusie gehad daarin verandering
te kunnen brengen. Helaas, die in
spanning heeft, wat dat betreft,
niet veel opgeleverd.
Ik denk dat we ons erbij neer moe
ten leggen dat de gemeente een
log, sloom en traag orgaan zal blij
ven.
Bedolven onder regels en procedu
res waar je nauwelijks nog iets van
snapt. Een stroperige massa die
zich langzaam voortbeweegt.
Het is jammer die conclusie te
moeten trekken. Het moet toch an
ders kunnen denk ik dan heel sim
pel. Ben ik dan de enige die dat
denkt vroeg ik mij af. Nee, velen
denken er net zo over zo is mij de
afgelopen tijd duidelijk geworden.
Waarom ik deze inleiding gebruik
als bijdrage voor Levend Verleden
zal ik proberen uit te leggen.
Al 15 jaar beschikken wij over een
archiefruimte en leeskamer op het
stadhuis. Een prima locatie waar
we heel blij mee zijn. Enige jaren
geleden werd ons een andere ruim
te in het vooruitzicht gesteld. Lan
ge tijd hoorden we er niets meer
van. Er zat geen beweging in.
Een aantal maanden geleden wer
den wij er door de gemeente van
op de hoogte gesteld dat de dagen
voor onze archiefruimte waren ge
teld. We moesten weg uit het stad
huis en op zoek naar een andere
ruimte.
Als bestuur hebben wij ons daar
over beraden. Ik hoef u niet uit te
leggen dat het zoeken naar een an
dere ruimte geen gemakkelijke op
gave is. Zeker niet als je rekening
moet houden met diverse klimato
logische voorzieningen die aange
bracht moeten worden in het kader
van allerlei wettelijke voorschriften
die gelden voor archiefbeheer. En
over de kosten hebben we het maar
even niet.
Een verhuizing van ons waardevol
le archief is voor ons als vereniging
in feite een onmogelijke opgave.
Dan ineens een telefoontje van de
gemeente. Het gesprek over een
mogelijke verhuizing van ons ar
chiefkon als niet gehouden wor
den beschouwd zo werd ons mee
gedeeld. Bij nader inzien was de
gemeente toch van mening veran
derd. We moesten meer samen
werken. Een hoopvol geluid uit het
stadhuis. In tussentijd werd in de
raad een discussie gevoerd over het
digitaliseren van het krantenarchief
van de gemeente. Prima ontwikke
ling zo dachten wij. Er gaat nu toch
wat gebeuren. Helaas. Alweer ruim
een half jaar horen wij er niets
meer van.
Ik doe een beroep op de gemeente
om een visie te ontwikkelen op het
beheer van de archieven en alles
wat daar mee samenhangt. Een
goed geoutilleerde archiefruimte
waarin zowel de archieven van de
gemeente, als die van de HHV wor
den ondergebracht, een leeskamer
en een studieruimte moeten daar
deel van uitmaken.
Het digitaliseren van de krantenar
chieven, foto's, tekeningen, het ru
briceren, controleren en het behe
ren zijn taken die niet meer van
vrijwilligers verwacht mogen wor
den. Dat vereist een professionele
aanpak. Forse investeringen zullen
noodzakelijk zijn. Wij zijn daar
niet toe in staat. De gemeente kan
wel een beroep doen op de ervaring
en deskundigheid van de vele vrij
willigers binnen onze vereniging.
Vrijwilligers die de afgelopen jaren
alles in het werk hebben gesteld
het verleden te bewaren en te behe
ren.
Na 15 jaar wordt het tijd voor een
andere koers. Het initiatief ligt bij
de gemeente. Ik hoop dat wij op
korte termijn een telefoontje krij
gen.
Als dat uitblijft, dan denk ik dat de
gemeente niet geïnteresseerd is in
haar verleden... en dus ook niet in
haar toekomst. Of vergis ik mij? Ik
hoop het maar
Jan Dop
