van Jan Roos, die overleed tengevol
ge van de ontploffing van een
stoomleiding op de Hr. Ms. Gelder
land in 1922 en Elizabeth Cathari-
na Kooman). Op 25 oktober 1933
werd het huwelijk gezegend met de
geboorte van een zoon.
Als reparatie-straatmaker/techni-
cus reed hij samen met Piet Dissel
('Proppie' genoemd) op een
kleine vrachtwagen met materiaal
door de stad om hier en daar on
effenheden in het straatwerk
te herstellen. Ook bij de vrijwillige
brandweer, waar hij en vele colle
ga's zich voor aangemeld hadden,
stond hij van 1938-1964 zijn man
netje. Ook verving hij een tijdje
badmeester Piet Band in het zwem
badje achter de zeedijk in Oud Den
Helder.
Bij zijn collega-straatmakers stond
hij bekend als 'de Slak', omdat hij
het straatwerk heel kalm deed,
maar wat betreft het resultaat stak
hij met kop en schouders boven
hen uit. Hij was een zeer goed vak
man, doordat hij het straatmaken
van jongs afhad geleerd van een
garde straatmakers van de oude
stempel, zoals Willem en Leendert
Bruin, Kees Pronk, Piet Isakson en
Jan en Teun van Til.
Ook in de winter was er werk voor
de straatmakers. Zij smeerden de
deksels van de waterputten tegen
bevriezing en hakten wakken in het
ijs van de grachten om bluswater
op te kunnen pompen bij eventu
ele branden.
Op de feestdagen van het konink
lijk huis werden op de openbare ge
bouwen de vlaggen gehesen; ook
dit werk werd door de straatmakers
gedaan. Daarom kon Cornelis dus
met een gerust geweten zeggen: "Ik
ben op de Zeevaartschool geweest",
dat kon zijn zoon Jan dan ook zeg
gen, want die mocht vaak mee
'vlaghijsen'.
In de Tweede Wereldoorlog moes
ten er na de bombardementen op
ruimingswerkzaamheden verricht
worden. Dit leverde gekneusde rib
ben op toen een 'blindganger' ont
plofte op de plek, waar nu het Jut-
terspleintje gecreëerd is.
Na de oorlog werd er door de distri-
butiedienst voor de bevolking voed
sel gehaald uit Rotterdam. Dat
moest Cor doen, samen met Jaap
Immink. In Lisse, op de terugweg
naar Den Helder, reed Jaap frontaal
met de vrachtwagen met voedsel te
gen een tram. Mensen die in de
buurt van het ongeluk woonden, in
clusief de politie, hadden in zeer
korte tijd de vracht etenswaren uit
geladen ten eigen bate!
Hij voetbalde in de jaren dertig van
de vorige eeuw bij Stormvogels als
keeper en na de oorlog met een
ploeg van de gemeentewerken in de
zomeravondvoetbalcompetitie. Hij
was lid en fervent supporter van
H.R.C. en hielp jaren mee aan de
Fancyfair op het Racingveld aan de
Sportlaan en in het sportpark 'De
Streepjesberg'.
Het ergste overkwam hem in 1950,
toen zijn echtgenote Nel overleed
en hij achterbleef met zijn zoon
Jan. Het huishouden werd tot 1954
verzorgd door Tanta Cathrien Lafe-
ber, Miny Riedeman en als laatste
Corrie v.d. Paal. Ook vader Jan
Smit - de schoenmaker - was bij
hen in de kost.
Cor was ook lid van oud-reddersver
eniging 'Moed, Volharding en Zelf
opoffering', omdat hij op een zon
dag in de winter van 1948 een jon
gen uit de Buitenhaven redde bij
een zeer lage watertemperatuur.
Hiervoor hij werd gehuldigd door
het 'Carnegie heldenfonds'.
Na een paar jaar verhuisden Cor en
Jan van de Westgracht naar de Nar
cisstraat om te gaan inwonen bij
Marie v.d. Maas, een weduwvrouw
met drie kinderen, waarvan Joop
nog thuis woonde.
Nadat Cornelis in het Gemini Zie
kenhuis was overleden aan leuke
mie bleken zijn dure leren schoe
nen verdwenen. Bij navraag aan de
zusterbalie werd gewoon beweerd,
dat hij zonder schoenen gekomen
was, hoewel hij in het ziekenhuis -
als hij uit bed was - steeds op die
schoenen had gelopen!
Jan Smit
108
