hoek van de Krugerstraat en de
Hoogerwerfstraat was de groente
winkel van de Gebr. Bos. Twee aar
dige mannen met een mooie West-
friese tongval. Ze kookten vaak bie
ten ik ruik ze nog. Twee huizen
van ons af woonde P.K. Groot, een
ventende groenteboer. Een man
met een mooie martiale snor, die
op verjaardagen bij ons altijd prach
tige verhalen over het oude Den
Helder kon vertellen. Zijn trots was
zijn zoon, een officier administratie
bij de K.M. Zijn vrouw leek (vond
ik) erg op koningin Wilhelmina en
was ook wel een beetje zo....
Naast het huis van P.K. Groot was
de stal van zijn 'Kef en daarnaast
de slagerij van Ingelse, waar ik van
mijn moeder vaak een rol vet van
negen-en-dertig moest halen of een
ons procureurspek. De enige doch
ter van P.K. 'Wietje'trouwde
nooit. Ze ging meestal uit met haar
vader, graag naar TAVENU (Toe
gang Alleen Voor Een Nette Urker,
zeiden wij).
Kruidenierswaren haalden wij vaak
bij mevr. De Boer, op de hoek van
de Hoogerwerfstraat en de Piet
Heinstraat. Haar zoon leerde voor
tenorzanger en dat kon je wel eens
horen als je daar in de winkel was.
Na de oorlog heb ik hem nog wel
eens voor de radio gehoord met het
"Chiantilied". (Geert de Boer).
Wat verderop in de Krugerstraat
mochten wij graag kijken bij smid
Willems als die aan het lassen was
aan wagens op straat. Dat deed
meestal zijn knecht Geestman, een
kleine smid met donkerblauwe
stofbril en altijd, meenden wij,
boos kijkend. Naar het lassen kij
ken mocht niet, en terecht. Begre
pen we niet, was juist leuk!
Hoek Van Galenstraat-Krugerstraat
zat bakker Krigee. De dochters van
de bakker werden vaak geplaagd
met de slogan van hun vader 'Er is
krentenbrood en krentenbrood van
Krigee "met stenen", riepen wij
dan.
Op de andere hoek woonde politie
agent Van Laar, een beslist aardige
man die door de jeugd "Koning
Boko" werd genoemd. Hij fietste
rond met de sabel aan de midden
stang van zijn fiets.
Aan de Middenweg had je de gara
ge van Manshanden. We stonden
wel eens te kijken als voor een trou
werij of begrafenis de mooie zwarte
wagens klaar stonden om uit te rij
den. De chauffeur van de eerste wa
gen in donker uniform (de jonge
Manshanden?) die met een strak
gezicht voor zich uitkeek. "De beste
chauffeur ter wereld" meenden wij.
Hij leek op een voorloper van de
chauffeur van de 'Thunderbirds'!
Dé heilige plaats voor een Helderse
jongen is en blijft De Dijk. Wat een
verschil met nu! Wij konden nog
vuurtje stoken tussen de stenen.
Een halve mossel aan een lijntje en
dan krabbentukken. Dan de scha
ren er af en in het vuur... de 'ge
stoofde' inhoud smaakte voortreffe
lijk. Als je een zeilkar had gemaakt,
kon je daar met een stijve
N.W.bries of nog liever storm mooi
mee naar Huisduinen jagen. Terug
was wat anders!
Langs de dijk stonden twee 'zwem-
hokken', de één was 'Frische Mor
gen', de andere van de 'Bruinvis
sen'. Via een loopplank met als leu
ning een touw, gingen de zwem
mers te water en zwommen naar
een wat verderop liggend vlot. Spe
ciale interesse hadden wij jongens
voor de (dikke) dames die daar in
slow motion te water gingen.
Dan, slenterend langs de dijk naar
de haven. In het Marsdiep zag je
toen nog vaak een schooltje bruin
vissen even blazend boven water
komen. Een watervliegtuig van De
Mok in de lucht, een O-boot op weg
naar de haven en de meeuwen in
de lucht: een plaatje!
Zo al lopend onderaan de stenen en
af en toe een 'pleiersteen' over het
water laten ketsen, kwam je aan de
haven. Even op het vlotje bij het
MOK-bootje. Onder de steiger, iets
onder de grens van water en stenen
kon je soms heel mooie zee-anemo
nen zien. Op de kade zaten bijna al
tijd vissers met een zeepier aan het
lijntje schollen te tukken.
Dan naar de andere kant van de ha
ven langs de schuiten en de onder
zeeërs naar 'Het Kuitje'. De smalle
gang over de sluisdeur van de
Koopvaardij sluis vond ik altijd vre
selijk eng. Je keek dan in de donke
re diepe sluiskolk, maar je kwam
dan op een prachtig stukje Nieuwe-
diep en een heerlijk speelterrein. In
de verte op het Balgzand staken
nog een paar masten boven het
zand. Misschien overblijfselen van
een oud kaperschip die door de Ma
rine in de grond was geboord? Wie
zal het zeggen.
Op een verjaardag kreeg ik via Ka-
relt je Majolé een nieuwe fiets. Het
was een GOMO (Gordijn Mod
der, Alkmaar). Hij kostte 30,
Van alles maakte ik er op, ook een
schijnwerper die je voor een krats
bij George Günther kon kopen.
Dan 's avonds met wat vrienden
over de dijk jagen, schijnwerper in
schakelen en de vrijende paartjes in
het felle licht zetten.
5°
