foto links:
Verfwinke! Binnen
haven 88/89.
Bloemenwinkel
Lydius van Veen
Van Calenstraat
29.
Elk jaar werd in de huiskamer een
Sinterklaastafel gemaakt. Dan wer
den er allemaal kinderboeken, pren
tenboeken, kleurpotloden, passerdo
zen, verf- en tekendozen uitgestald
en woonde het gezin - vader, moe
der en vier kinderen - in de keuken.
Mijn moeder schrijft dat ze ooit
voor het geld dat ze verdiend had
met het bezorgen op zaterdag van
tijdschriften bij de klanten van haar
vader, in een groot warenhuis een
schrift en een potlood kocht. Opa
werd kwaad omdat ze naar een con
current was gegaan, maar nog
kwaaier toen mijn moeder zei dat
het daar ook veel goedkoper was
dan bij hem! Ja, de grote winkels
stonden bij mijn grootouders niet in
een goed blaadje; ze vormden een
bedreiging voor de kleine zaken.
Toen op de hoek van de Keizerstraat
dan ook een filiaal van Vroom en
Dreesman kwam, mocht mijn moe
der daar nooit iets kopen. In die tijd
waren de winkels nog tot 's avonds
10 uur open en op zaterdag tot 11
uur!
De vijf boekhandelaren in Den Hel
der kregen om de beurt een jaar
lang de levering van boeken voor
de gemeentescholen. Deze boeken
moesten gekaft en al worden afge
leverd. Mijn opa trof het een keer
dat hij juist de boeken moest leve
ren in het jaar dat het zevende leer
jaar werd ingevoerd en daar moes
ten toen op alle lagere scholen boe
ken voor komen. De hele serre van
het winkelhuis in de Keizerstraat
kwam vol te staan met allerlei soor
ten boeken. De kinderen hadden
toen juist vakantie en er zat niets
anders op dan dat ze allemaal
moesten meehelpen om de boeken
gekaft te krijgen. De kinderen
maakten er wedstrijden van wie de
meeste boeken in een uur kon kaf
ten en kregen een cent per gekaft
boek en op de laatste dag van de
vakantie mochten de kinderen naar
de bioscoop, een ongekend evene
ment. En nooit zijn ze vergeten dat
"een baal 10 riem was, een riem 20
boek en een boek 24 vel", zoals
mijn oma haar kinderen leerde.
Na de oorlogsjaren is de boekwin
kel verkocht aan de heer en me
vrouw Bosch die van 1948 tot 1968
twintig jaar lang boeken en kan
toorartikelen hebben verkocht.
Tenslotte Bloemenmagazijn Lydius
van Veen. Veel mensen dachten dat
Lydius de Latijnse naam van een
bijzondere bloem was Mijn va
der had eerst, ik denk in het jaar
1932, op Krugerstraat 23 een woon
huis kunnen huren, waar best ge
winkeld kon worden. In de voorka
mer werden wat planken langs de
wanden getimmerd, waarop de
planten konden staan. Er werd een
mand met bloemen gekocht en het
spul kon beginnen: bloemen en
planten verkopen en zoveel moge
lijk tuinwerk doen. De verhuizing
naar Van Galenstraat 29 was een
grote vooruitgang, hoewel het ook
een oud huis was, eerst bewoond
door de familie Ox.
Er was veel meer ruimte voor mijn
vaders tuingereedschap omdat er
achter het huis nog een 'pakhuis'-
was met een eigen deur op de Wil-
helminastraat. Mijn vader begon
met deze winkel op 1 september
1933. In de winkel kwamen steeds
meer klanten en de keuze in aar
dewerk potten werd steeds groter;
ook kreeg mijn vader steeds meer
tuinwerk te doen en zelfs enige
abonnementstuinen. Vastigheid
voor het gezin, want de verkoop van
bloemen en planten bleef riskant.
Hoeveel koop je in? Hoelang blij
ven de bloemen vers? Heb je aan
het eind van het jaar nog wat ver
diend? Krijg je dit jaar weer de leve
rantie van de kerstbomen voor de
kerk? En wat doe je met de kerstbo
men die overblijven? Hoe krijg je
de grote planten en bloemstukken
achter op de fiets veilig wegge
bracht, ook naar Huisduinen?
Wat was het een verbetering toen er
in de winkel waterleiding werd aan
gelegd en er niet meer via de woon
kamer naar de keuken gelopen
moest worden om water te halen
voor de bloemen en planten. Ook
konden toen de aardewerk potten
van de planten en de vazen van de
bloemen in de winkel zelf worden
schoongemaakt!
In strenge winters werden zoveel
mogelijk bloemen en planten in de
woonkamer gesjouwd, waar de
haard dan de hele nacht moest blij
ven branden. Later kwam er ook
een kachel in de winkel; het bleef
een hele zorg om de 'levende han
delswaar' de winter door te krijgen.
In december 1969 vertrokken mijn
ouders naar 's Graveland. De win
kel is verkocht en uiteindelijk is ook
Van Galenstraat 29 een normaal
woonhuis geworden.
Marieke Verheul-van Veen
in
