ver-
urende
ehou-
zal be-
dat
ge-
gustus
jaar
irant
ïatuur-
ïaar
de
rorden
=>11
ïa-
oon-
den-
t of
ge
llende
Nu
>rdt
rk ook
n de
ïde-
re
het
het
s ze
zijn
;n
nbe-
ïecta-
n
heel
ekje
ide
De speelplek in het bos.
zang het nieuwe jaargetij te bezin
gen.
Het is verheugend te zien, dat de
'Donkere Duinen' met zoveel liefde
verzorgd worden. Wie in de laatste
weken een bezoek aan het natuur
park bracht, zal het opgevallen
zijn, dat alles er zo goed onder
houden uitzag, in tegenstelling
met verschillende plantsoentjes in
de stad. De tegenwoordige bos
wachter, de heer H. Hagen, heeft
honderden jonge bomen geplant
en daaronder tientallen verschil
lende soorten en het zal dan ook
niet lang meer duren of de bezoe
ker van de 'Donkere Duinen'
wacht een nog rijkere kleuren
weelde, dan op het ogenblik het
geval is: 'Het moet donker worden
van het groen' dat is het standpunt
van de heer Hagen en het is de
boswachter geen moeite te veel,
om zijn park een goede indruk
naar buiten te laten maken. De ver
zorging van het geheel getuigt van
de liefde die er aan ten koste wordt
gelegd. De toekomst voorspelt
prachtige plekjes bij de vijver, die
daar zo stil en schoon ligt in het
midden van het park, doordat hier
treurwilgen en andere bomen wer
den geplant, die straks het water
zullen overschaduwen. Ook zal er
nog meer leven in de vijver komen.
De honderden karpers en goudvis
sen, die een attractie van de bezoe
kers zijn, hebben reeds gezelschap
is de bedoeling van de boswachter
voor meer vogelleven te zorgen'.
Boswachter Groen
Na boswachter Hagen werd W.
(Willem) Groen als boswachter aan
gesteld en hij vertelde mij tijdens
een gesprek over het bos dat hij bij
de gemeente was begonnen in de
kwekerij van de plantsoendienst:
'Maar als kind kwam ik al veel in
het bos voor de vogels, omdat ik lid
was van de Nederlandse Jeugdbond
van de Natuur. Ik ringde dan veel
Luchtfoto van de Donkere Duinen met
op de achtergrond de duinen en de
Noordzee
Op de voorgrond Nieuw Den Helder in
aanbouw, links in het midden camping
de Donkere Duinen. De rijweg naast de
Doggersvaart loopt nog door tot aan de
Jan VervaiHeweg, tot aan het kruispunt
met de Bremstraat (foto ca. 1965).
gekregen van een drietal eenden,
die met snaterende snaveltjes en
hun vlugge zwermbewegingen een
gezellige afwisseling vormen en het
vogels, samen met meneer
Schoorl, de oude onderwijzer, en
we hingen nestkastjes op. Toen er
een boswachter werd gevraagd
werd ik aangenomen en kwamen
we met mijn gezin in de boswach
terswoning in de Donkere Duinen
te wonen. Later is die woning ges
loopt. Dat was een gemeentewo
ning, een tweekamerwoning echt
ouderwets, met boven drie slaapka
mertjes. Er was geen zolder, wel
een grote keuken, geen douche,
geen gas maar butagas en warm
water moesten we met een keteltje
warmen. De gemeente onderhield
het huis, de meeste mensen dach
ten dat wij voor niets woonden,
103
