Het kerktorentje is bekleed met
donkergrauw leisteen. In de kerk,
boven het orgel, zit het toegangs
luik naar het
houten torentje
met een muur
van ruw pleister
werk.
'De houten klok
kenstoel is ver
nieuwd, verder
is alles nog in
oude staat', weet
Hofland. Boven
in de nok hangt
de luidklok ste
vig in een stalen
constructie, een
randschrift en
randversiering
ontbreken, maar
er is wel een
luidtouw dat tot
één verdieping
naar beneden
loopt, tot achter
het orgel. 'De
191 klok slaat auto
matisch op ie
der heel en half
uur, en zondagmorgen luid ik, dan
is het ongeveer tachtig slagen om
kwart over negen, voordat de dienst
begint, dat is veertig keer aan het
touw trekken, dan moet je aardig
wat kracht zetten hoor, en het touw
moet je echt begeleiden anders valt
hij uit je hand en schiet terug en
dan hoor je ting-ting een dubbel
slag, je moet het gevoel hebben dat
je het touw laat schieten én weer op
tijd naar beneden trekt, dan krijg je
Zo'n negentig jaar geleden legde
Mr. Pieter Loopuyt de eerste steen
en kregen de hervormden in de
Koegras daar hun eigen plek. In die
zelfde periode veranderde de naam
Loopuytdorp in Julianadorp en
door de eerste huizenbouw aan de
Parkstraat, Schoolweg en Proef-
tuinweg wérd het een echt dorp.
Zoals de kerk een echte dorpskerk
is geworden, hoog en gedrongen,
een puntig pannendak en een to
rentje met leisteen. Het koster
schap van de inmiddels verbouwde
kerk is de laatste zes jaar vervuld
door het echtpaar Hofland: 'Wij
vrijdagavond zit hier de jeugd'. On
danks die verbouwing zijn er nog
sporen uit het verleden. Zoals de
kerkvloer van hout en steen, het ge
repareerde gat van de grote potka
chel die vroeger in de kerk stond,
zelfs de houten plafondspanten
hebben weer hun authentieke don
kergele kleur. De banken komen
uit Nieuw Den Helder, uit de voor
malige Duinkerk en op het oude
pijporgel staat breeduit: 'De Heer is
mijn herder', boven het klavier ver
meld een klein bordje de namen
van de trotse bouwers, 'Ypma en co
kerkorgelmakers'. Te hoge restau-
'Ik ben de wortel in het geslacht
Davids de blinkende morgenster,
Openbaring 22 -16, Juliana 1919'
Het wordt van bovenaf verlicht
door het glas in loodraam in de
zuidmuur, een geschenk van Pieter
Loopuyt. De tekst in dat raam her
innert ons aan de geboorte van
prinses Juliana, aan de stichting
van Julianadorp en aan de inwij
ding van de kerk op 30 april 1910.
De hervormde kerk van Julianadorp, op de voorgrond het Loopuytpark, (ca.
hebben de heer Euser opgevolgd
die twintig jaar koster is geweest'
vertelt G.Hofland. 'De kerk is vijf
jaar geleden verbouwd en op 10 no
vember 1995 weer geopend door
mevrouw S.Josseleijn de Jong -
Loopuyt, tegelijk met de nieuw
bouw van de bij zalen op de voorma
lige pastorietuin, daar houden we
vergaderingen en drinken er zon
dag na de dienst koffie, er zijn ook
clubavonden, er is tafeltennis en
ratiekosten maken dat het niet
meer bespeeld kan worden, maar
schuin daarachter staat zijn opvol
ger, een elektronisch orgel. Heel
bijzonder is de kanselbijbel, een ge
schenk van koningin Wilhelmina
tijdens haar bezoek aan het dorp in
1919 met Prins Hendrik en prinses
Juliana. Ter herinnering schreven
zij op het schutblad van die bijbel
allen een bijbelspreuk, zo schreef
prinses Juliana als tienjarig meisje:
24
