Vissers, gedragen in ieders hart
Zeven maal over de zeeën te gaan
Schraal in de kleren, wat zou het
mij deren,
Kon ik uit de dood die éne doen
keren
Zeven maal over de zeeën te gaan
Zeven maal, om naast jou te staan
plaats voor het gedenkteken bleek
al gauw de toegang tot het visafslag-
terrein. Hier ligt evenwel nog een
stuk van de zeewering, dus dijkbe-
heerder Holland Noorderkwartier
moest om toestemming worden ge
vraagd. Die kwam af.
Jarenlang vormde het kunst
werk van Louk van Meurs-
Mauser een betrekkelijk on
opvallend zichtpunt op de
oude visafslag. Het bron
zen kottertje leek een
beetje weg te vallen te
gen het imposante
gebouw er achter. Je
reed er gemakke
lijk aan voorbij.
Totdat Nieuwe-
dieper P.Wij-
nants een actie
op gang bracht
voor een monu
ment in Den
Helder waarmee
omgekomen vis-
serlui zij die
op zee zijn ge
bleven' konden
worden her
dacht. Zijn idee
sloeg aan. De
nieuwbouw van
de visafslag maakte bo
vendien een andere plaats voor het
kunstwerk wenselijk, zodat een Lo
gische combinatie geboren was.
Een speciaal comité, met daarin N.
Bais, H. Bais, P. Koning, D. Dukers
en J. Kraak ging aan het werk. De
kunstenares ging akkoord met een
nieuwe plek voor de kotter en hielp
bij het ontwerp van de sokkel, die
door steenhouwer Duyvelshoff
werd geleverd. De meest logische
Volgens
N.Bais, naast co
mitélid ook voorzitter van het coö
peratieve visafslagbestuur Den Hel
der -Texel, is bewust gekozen voor
het onvermeld laten van namen van
de omgekomen vissers. „We wil
den niet het risico lopen dat ie
mand vergeten zou worden.' Vol
gens Bais dient het monument niet
Foto mevr. J. C. Kalkman - Zipp.
alleen ter nagedachtenis aan deze
mensen, maar symboliseert het ook
de verbondenheid van de lokale ge
meenschap met hen en hun achter
gebleven familieleden. De visserij
vormt hier immers al decennia lang
één van de belangrijkste bronnen
van bestaan. H. Bais senior geldt
als de nestor van de Helderse visse
rij. Hij is dolblij met het gedenk
teken.
„Ik ben er groos op!' Vol
gens Bais laten vissers
zich niet weerhouden
tot de risico's die zij
met hun zware beroep
lopen. Hij ziet het als
een roeping. Het is een
drang die je niet kunt
weerstaan. Zelfs in de
vakanties laat het vak je
niet los. Je trekt naar
havens, naar monu
menten.
Ronald den Boer
5i
