Vrijheidsboom
te Alkmaar.
van de hertog van York een algeme
ne aanval ondernomen. Kaan no
teerde voor die dag: 's morgens
hoorden wij een hevige cannonade
zuidwest van ons, hetwellce tot
's avonds 6 uur voortduurde'. De
aanval was geen succes doordat de
Russen in Bergen werd teruggesla
gen; hun commandant generaal
Hermann, werd zelfs gevangen ge
nomen.
Op 2 oktober werd weer een aanval
ondernomen, ditmaal met meer
succes: de Frans-Bataafse troepen
trokken zich terug naar het zuiden
Beverwijk-Purmerend. Tenslotte
kwam de beslissende slag, die van
6 oktober. Het was ene regiment
Bataafse huzaren, dat toen bij Cas-
tricum de Anglo-Russen naar het
noorden deed vluchten. Kennelijk
heeft Kaan op dat moment niet van
deze, achteraf beslissende slag ge
weten. Hij noteerde alleen: 'den 8e
dito kwamen de Engelse en Russen
troepen met geforceerde marsen
van Alkmaar terug en betrokken
hun vorige positie in Zijpe.' Twee
dagen later was er hevig schieten in
het zuidwesten:'s namiddags kre
gen wij alhier tijding dat de fran-
schen aan het Niedorp Verlaat ston
den en dat aldaar door hun met de
engelse gevogten wierd." Hij voeg
de er nog aan toe: 'Van de Keins en
de Zijpe kwamen alhier verscheide
ne mensen vlugten, welke ons de
ontstellende tijding, dat aldaar vee-
Ie van hun vee en hun goederen be
roofd wierden zonder eenigen be
taling te geven.'
De ne oktober 'marseerden van de
Oude Sluis na de Pooldijk tot aan
Colhorn een groot aantal Engelse
dragonders en soldaten, welke op
de Kreil, de Pooldijk en bij het
hoekhuis batterijen opwierpen. Wij
kregen deez dag tijding dat tot Win
kel Bataafse troepen aangekomen
waren en vermits wij konden zien
dat aldaar de oranjevlag van de
toorn was afgenomen, zoo wierd
deze informatie alhier algemeen
geloofd.
De wapenstilstand van ig oktober
De onderbevelhebbers van de her
tog van York, met name de aarts
zwartkijker Abercrombie, zagen het
niet meer zitten. Voor hun pessi
misme waren inderdaad enkele ge
gronde redenen: de dagen werden
korter, kouder en natter. De wegen
waren onbegaanbaar en door de
velden kon eerder gevaren dan ge
lopen worden, schreef de Engelse
ooggetuige E. Walsh. Bovendien
zouden ze geen versterkingen meer
krijgen, terwijl ze in de gevechten
van de afgelopen weken negentien
duizend man verloren hadden. Aan
de andere kant kreeg Brune steeds
meer troepen toegezonden. Om die
ioo
