DE SLAG BIJ CAMPERDUIN 1797
20
dijkstraat begonnen, die hoofdzakelijk door m'n
moeder werd gerund, want mijn vader ventte
door. In 1939 werd ook deze zaak weer van de
hand gedaan en beperkte de broodwinning zich
tot het bedienen aan huis.
Daarnaast heeft m'n vader zich vele jaren ver
dienstelijk gemaakt in het kerkelijk leven. De
V.C.J.B. (Vrijzinnige Christelijke Jongeren Bond)
en de zondagschool, maar vooral zingen was z'n
lust en z'n leven. Naast een aantal jaren in het
Helders Mannenkoor te hebben gezongen, was
hij veertig jaar een gewaardeerd lid van het Her
vormde Kerkkoor.
Dankzij zijn opgewekte karakter vond gelukkig
nooit iemand het erg hem zonodig even de hel
pende hand te reiken. En dat was maar gelukkig
ook, want de tijd van aangepaste huizen en alle
andere voorzieningen, die er vandaag de dag
gelukkig wel zijn, heeft mijn vader niet meer
meegemaakt. Hij moest het maar zien te redden
en heeft dat met hulp van m'n moeder ook
gedaan. Hij was daar best trots op en dat mocht
ook wel. Op een dergelijke manier al die jaren je
brood verdienen was best een lintje waard
geweest. Maar, daarvoor moest je toen, met alle
respect, veertig jaar trouw de overheid hebben
gediend. Veertig jaar vaste werktijden, een vast
inkomen en betaald verlof. Onlangs las ik in de
krant van 31 januari 1995: In 1996 ook een lintje
voor "kansarmen". Toen flitste het door me heen:
Vader, je bent wel honderd jaar te vroeg geboren.
Op 11 oktober 1997 is het 200 jaar geleden dat
de Slag bij Camperduin werd geleverd. Een slag
tussen de Britten en de Bataven, tussen twee
landen met een eeuwenlange haat - liefde ver
houding. De strijd in 1797 was opgedrongen.
Aangewakkerd door Frankrijk, want het waren
de Fransen die met slimme politieke manoeu
vres de Nederlandse vloot slag liet leveren. In
een periode dat Nederland een vazalstaat van
Frankrijk was en de Engelsen de Nederlandse
handel overzee onmogelijk maakten, zodat er
grote armoede in de steden heerste. Al eerder
(1796) werd de Bataafse vloot door de Fransen
opgezet tegen de Britten om Ierland te bevrijden
van het Engelse juk. Een mislukte landing was
het gevolg. Mei 1797 werd voor de tweede keer
een nog grootser troepenmacht op de rede tus
sen Texel en Den Helder samengesteld.
Weer zou Ierland bevrijd worden. Legereenhe
den uit alle streken van Nederland, zo'n 15.000
man, werden ingescheept. Voor niets zou later
blijken want afspraken met de Fransen werden
door hen niet nagekomen, daarbij waaide de
wind uit zo'n verkeerde hoek dat uitzeilen
onmogelijk was. Nog erger was op dat moment
het verschijnen van Engelse schepen voor het
Gat van Texel. Vlootvoogd op die Engelse
vloot, dus tegenstander van de Bataven, was
Adam Duncan. Zoon van Schotse ouders, uit
een geslacht van boeren en landeigenaren. Sinds
De Sluisdijkstraat, aan de linkerzijde thv. de
Goverstraat was de kruidenierswinkel gevestigd.
ANS KOORN.