TE VROEG GEBOREN?
Eigenlijk ben ik veertig jaar te vroeg geboren,
hoorde ik als klein kind mijn vader dikwijls zeg
gen. Als ik veertig jaar later geboren was, hadden
ze er meer aan kunnen doen. Wat was het geval?
Mijn vader werd geboren in 1891 en kreeg na
ongeveer een half jaar "stuipen". Als kinderen
vroeger ziek werden, schenen het altijd "stuipen"
te zijn. Wat dat dan ook wezen mocht, hij hield er
een verlamming aan het rechterbeen en rechter
duim aan over en geen dokter die raad wist.
Alleen de timmerman kon uitkomst bieden. Die
moest maar een paar krukken maken. Zo kon hij
zich redden. Het zou nog tot 1918 duren voor er
meer medisch inzicht kwam en men begreep dat
het hier om een geval van polio ging. Tijdens een
opname in het academisch ziekenhuis te Leiden
werden er enige operaties verricht en een beugel
aangemeten. Toen konden de krukken verruild
worden voor eenvoudiger stokjes, maar voor gro
te afstanden was dat niet genoeg, dus kwam er
voor buitenshuis een invalidenwagen. Meer was
er in die tijd niet mogelijk, vandaar die opmer
king van veertig jaar te vroeg. Toen de poliovac
cinatie eenmaal was ingevoerd, zeiden we: "U
bent wel zestig jaar te vroeg geboren, nu was het
u niet meer overkomen". Voorzieningen voor
gehandicapten bestonden vroeger niet, dus je
moest maar zien hoe je aan de kost kwam. Het
werd de handel. Er kwam een winkeltje in kruide
nierswaren op de Spoorgracht. Toen de invaliden-
wagen er eenmaal was, ging m'n vader het met
venten proberen. Hij laadde de wagen vol met
koffie en thee en begon straat voor straat (Den
Helder was toen nog niet zo groot) alle huizen aan
te doen. Dat duurde veertien dagen. En zo bouw
de hij een klantenwijk op. Vaste klanten, die hij
ruim veertig jaar zou voorzien van koffie, thee en
verpakte levensmiddelen. Het winkeltje aan de
Spoorgracht werd opgedoekt, maar eenmaal
getrouwd werd er weer een winkel in de Sluis-
19
Kees Koorn met koffie, thee en levensmiddelen op de hoek Spoorstraat - Kerkstraat (1951).