stroomgeul, waar eens de eb- en vloedstromen doorheen joegen, werd aan beide zijden afge damd. Zelfs de reddingboot en het havenkan toor verdwenen uit de directe gezichtskring van de Nieuwediepers. En nu heeft ook die goede oude Dijk, alias de Helderse Zeewering, een grondige metamorfose ondergaan. De onvergetelijke glooiing van Noorse steen, waartussen altijd wel krabben, zeesterren, ali- kruken en garnalen werden gevonden, leeft alleen nog voort in de herinnering van hen, die de bruinvissen in het Marsdiep hebben zien tui melen en de zon achter de Haaksgronden heb ben zien ondergaan. Verdwenen is ook die andere onvergetelijke plek, helemaal aan het eind van het Nieuwediep, nog voorbij het fort "Oostoever". De plek, genaamd "Het Kuitje". In de schorgronden van deze met romantiek beladen plaats, die bij de aanleg van de nieu we marinehaven onder een dikke laag zand ver dween, steken de 450 betonnen palen, waarop het boezemgemaal "Heisdeur" rust. "Het Kuitje" - plaats voor verliefden en voor mensen, die op zoek waren naar zichzelf. Pierenstekers en ruimtezoekers, schoolkinderen en oesterkwekers kwamen elkaar tegen op het smalle paadje, dat erheen leidde. Eerst over de smalle loopplanken van de sluisdeuren (omlo pen als de deuren aan de kant van het Nieuwediep open stonden) en dan over het sluisje bij het Nieuwe WerkEen eindje lopen, en dan rook je het Kuitje al. En je zag een natte vlakte vol schelpen. Hier en daar schommelde een levende bot. ergens anders lag een schar op apegapen, en de meeuwen schreeuwden, want prooi was er overal. En stond er niet een witgeschilderd bordje met het opschrift "Gevaarlijk! Drijfzand"....? "Het Kuitje" - met zijn onvergetelijke geuren, met zijn ruige beplanting tegen de berm van de koegraszeedijk, met zijn oesterputten. En later met zijn rijswerkers, die zinkstukken vlochten met rappe hand en ruwe mond. Waar moest je heen als het plotseling begon te rege nen? Maar het begon nooit plotseling te rege nen. Het leek wel, of de zon altijd op het Kuitje scheen. Tot de dag kwam, waarop de zandzui gers van de havenbouwers het zand uit het nieu we havenbekken transporteerden naar de strook niemandsland langs de Koegraszeedijk. Het Nieuwediep werd in het begin van de vijftiger jaren aan de zuidzijde afgedamd en het Kuitje verdween onder het zand. 88 C.A. DEKKERS Wie herkent dit Helderse hoekje?

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Levend Verleden - Den Helder | 1996 | | pagina 32