Evacuatie: geladen begrip onder Helderse bevolking 26 Herinneringen komen soms op de vreemd ste momenten weer boven. Zo ook tijdens een lezing van de Helderse Historische Vereniging in Enny's House aan de Buitenhaven. Daar hield Jan Bremer een lezing over "Jeugdherinneringen aan kerken en sekten aan het Nieuwe Diep". De bedoe ling was via deze jeugdherinneringen te komen tot de geschiedenis van de Bethelkerk. De videowerkgroep vertoonde later een pro- duktie van de sloop van de voormalige Bethelkerk. Op meeslepende wijze werden wij door Jan van de ene groepering naar de andere meegenomen. Geheel op zijn eigen wijze lardeerde hij het geheel met persoon lijke anecdotes. Deze rolden als pepernoten uit zijn mouw. Dat hij de lachers op zijn hand kreeg is wel duidelijk, of het verhaal even duidelijk overkwam is de vraag. Kenners van elke religie kwamen echter wel bekende gegevens tegen en Jan zag er niet tegenop om ze met naam erbij te betrekken, wat de stemming alleen maar verhoogde. Een deel van de lezing liep gelijk met mijn eigen herinneringen en er zaten verschillende raak vlakken in. De herinneringen aan de kerkdiensten in de Palmstraat en de C.J.M.V. hadden wij gemeen schappelijk. Onvermijdelijk besloeg een deel van het betoog de oorlogstijd en de evacuatie. Veel van onze generatiegenoten hebben de eva cuatie, al dan niet vrijwillig, meegemaakt. Iedere evacuatie is een verhaal apart, zo ook welke wij, als gezin, gedwongen moesten ondergaan. Het was begin najaar 1944 toen de nog aan wezige bevolking van Den Helder bevel kreeg om de stad te verlaten. Alleen zij die voor de Duitsers noodzakelijk waren, konden blijven. Ons gezin woonde aan de Ruyghweg waar wij, via twee gedwongen verhuizingen uit Oud Den Helder, terecht gekomen waren. Ook wij moes ten vertrekken. Hoe je een en ander regelen moest was de Duitsers een zorg, je redde je maar. Na het grote bombardement waren wij naar Anna Paulowna gevlucht en huisden toen enke le maanden in een schuur achter de woning van een timmerman aan de Molenvaart. Daar zou den wij nu ook naar toe gaan, hoewel het idee niet aanlokkelijk was gezien de vorige ervaring in die schuur. Maar er moest geëvacueerd worden, te kiezen viel er niet. Om te kunnen "wonen" moest het noodzakelijkste naar ons evacuatieadres ver voerd worden. Dit was een probleem op zich zelf want vervoer was er op geen enkele wijze. Er zat niets anders op dan het vervoer zelf te regelen. Gelukkig kon een handwagen worden geleend. Afgesproken werd dat mijn broer en ik deze, volgeladen met bedden en toebehoren, naar Anna Paulowna zouden vervoeren. Het werd al met al een hele vracht die met touw stevig vastgesjord werd. Wij waren toen 16 en 14 jaar oud en de gevolgen van het karige etens- rantsoen waren merkbaar. Maar in bijzondere omstandigheden beschikt een mens over niet vermoede kracht. Na het opladen en het middageten en met veel goede raadgevingen gingen wij op weg. Het was een warme dag en weldra waren wij door nat van transpiratie. Via de Binnenhaven en over de Basculebrug ging het richting De Kooy. De zon scheen en het eerste gedeelte ging vrij voorspoedig. Bij de Kooy brug aangekomen

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Levend Verleden - Den Helder | 1994 | | pagina 26