ons en leidt", dat eens een centrale plaats had
in de raadkamer in het stadhuis Kerkgracht.
- Kapper Robert-Jan Oudijk laat een door hem
aangekocht en in gebruik genomen pand op de
hoek Polderweg-Bothastraat uitwendig zoveel
mogelijk in de oude staat restaureren. Een lof
waardig initiatief.
- De Genie van de Koninklijke landmacht is op
20 januari 1992 begonnen met het slopen van
de zware betonnen kap op het fort "Kijkduin",
welke in de jaren 1940-1945 door de Duitsers
werd aangebracht. Eén en ander is noodzake
lijk om het fort in de oorspronkelijke staat te
kunnen restaureren.
- Mede dank zij protesten, onder andere van
onze vereniging, blijft de vroegere Cantine
voor de Infanterie (laatst bekend onder de
naam Gebouw Friso) in het fort "Erfprins"
gespaard voor het nageslacht, evenals het uit
1847 daterende Loodskantoor aan de Buiten
haven (vroeger op de hoek van het Ankerpark).
Laatstgenoemd pand had moeten wijken voor
de bouw van een nieuwe visafslag.
- In de Helderse watertoren is een "klimmuur"
gebouwd om sportieve klimmers de gelegen
heid te geven die sport uit te oefenen.
- Op 7 februari j.1. is begonnen met de sloop
van de kerk aan de Palmstraat en nog enkele
belendende percelen ten behoeve van het
bouwplan "Palmplein".
Even iets rechtzetten
In het december-nummer van "Levend Verle
den" (vierde jaargang nr. 2) annonceerden wij de
verschijning van deel 2 in de Helderse His
torische Reeks, i.c. de bundel 't Was alles zo
vertrouwd" van Henk Rondel. Bij de presentatie
daarvan in "De Branding" op 21 november j.1.
heeft onze redacteur J.T. Bremer een aantal
anecdotische feiten gememoreerd. Eén daarvan
betrof de thans 87-jarige oud-organist van de
Nieuwe Kerk, de heer Cor Schadee uit de
Anemonenstraat. Over hem vertelde Jan Bremer
de anecdote, dat hij een handige (of mondige?)
methode had bedacht om tijdens het begeleiden
van de gemeentezang het aantal coupletten van
een psalm of gezang te kunnen bijhouden.
Het gebeurde nogal eens dat een organist een
vers vergat en de gemeente in een toestand van
verwarring achterliet bij het begin van het "laat
ste" couplet. Of de gemeente zweeg voldaan,
terwijl de organist na een kort tussenspel
opnieuw het volle werk van het orgel liet dave
ren, in de verondersteling dat er nog een vers
moest volgen. En wat zou Cor Schadee nu heb
ben bedacht om dat soort blunders te voorko
men? Hij haalde uit zijn broekzak evenveel
grauwe erwten als het aantal coupletten dat hij
moest begeleiden, stak deze in zijn mond en
spuwde er één uit na het voltooien van elk cou
plet. Als zijn mond leeg was, kon hij met zijn
naspel op een magistraal slotakkoord aansturen.
Welnu, de heer Schadee heeft zich bij de redac
tie gemeld met een rectificatie, die allereerst
inhoudt dat het erwtenverhaal moet worden toe
geschreven aan Trijn Bruul, destijds organiste
van de kapel in Den Oever. Zelf gebruikte Cor
Schadee als beginnend organist een telraam. Bij
een andere beproefde methode werkte de orga
nist met lucifers, die van de linker- naar de rech
terzijde van de speeltafel werden verplaatst.
En nu we toch aan het rectificeren zijn: mis
schien zijn er oplettende lezers van "Levend
Verleden", die hebben opgemerkt dat de foto bij
het verslagje 't Was alles zo vertrouwd" in
spiegelbeeld is afgedrukt. Bewijs: Henk Rondel
behoort nog altijd tot de rechtshandigen. Red.
91
Twee burgemeesters uit de eregalerij:
Stakman Bosse en In 't Velt (r.)
