gingen zover, dat ze de versperring eigenhandig
verwijderden. Een krantefoto uit die tijd toonde
een figuur die ijverig bezig was de versperring
los te schroeven, met op de achtergrond het
bordje VERBODEN TOEGANG.
HET NIEUWEDIEP 42 EN 43
De huisjes aan het Nieuwediep 42 en 43 staan,
wat richting betreft afwijkend van de andere
bebouwingen. Ze maken namelijk een hoek van
zo'n 45 graden met de richting van de Buiten
haven. Een verklaring zou kunnen zijn, dat ze
tegelijkertijd met de aanleg van de eerste
Koopvaardersschutsluis zijn gebouwd. De as
van deze sluis lag namelijk in het verlengde van
het laatste gedeelte van het Noordhollands Ka
naal. Voor de scheepsvaart een logische voort
zetting van de vaarroute. En derhalve ook een
logische bouwrichting voor de huisjes.
De huisjes waren indertijd bewoond door de
familie Blom en de familie Plooy. Achterin de
tuin had de visserman Blom een grote taanketel
staan voor het conserveren van netten.
Dan was er vlakbij nog iets bijzonders, namelijk
een overzetveer over de Binnenhaven.
OVERZETVEER OVER BINNENHAVEN
Tussen het café van de familie Plooy en vlak
naast het huis van Blom was er een overzetveer
over de Binnenhaven. Op een kaart van de
Topografische Dienst uit de jaren 1847 - '59
meen ik al een aanduiding daarvan te vinden. Op
een kaart van dezelfde Dienst uit 1907 staat het
in ieder geval duidelijk aangegeven.
Dat veer werd met een roeivlet onderhouden.
Deze kwam in actie door je in het café te mel
den, dan wel, als je aan de andere kant van de
Binnenhaven stond, door luidkeels "Overrr...."
te roepen.
Op reis van en naar Delft heb ik heel wat keren
gebruik gemaakt van deze oversteek. Als ik met
de bus uit Alkmaar kwam, stapte ik hier uit, het
geen mij de omloop over de Ankerparkbrug
bespaarde.
In verband met de functie van mijn vader (tech
nisch ambtenaar bij de Rijkswaterstaat) hadden
hij en zijn gezinsleden vrije overtocht. En dat
sloeg dus ook op mij. Ik heb er nooit misbruik
van gemaakt, maar in het begin heb ik het privi
lege van de gratis overtocht telkens weer als een
bijzondere gebeurtenis ervaren.
VISVERWERKINGSBEDRIJF PLAATS
MAN
Na het open stuk met de tuintjes en het grasveld
kwam er een gebouw (of schuur) van Plaatsman,
waarin vis werd verwerkt. Een deel van die ver
werking bestond uit het verpakken van vis. Een
tenen vismand werd afwisselend van een laag ijs
en van een laag vis voorzien. Als de vismand
vol was, ging er een geel soort matje overheen,
kwam er een deksel op en werd dit met behulp
van henneptouw en een grote kromme rijgnaald
op de mand vastgezet. De manden gingen op
een paard-en-wagen en werden vervolgens weg
gereden. Waarheen weet ik niet, maar het zal
wel naar het station zijn geweest. Ik mocht vaak
meerijden.
Mee met Steven (die naam staat mij tenminste
bij). Hij had iets heel merkwaardigs, hij had
namelijk een tweede duim aan één van zijn han
den. Die ontsproot uit de muis van zijn hand.
Die duim was klein en er zat geen beweging in.
Heel merkwaardig. Maar als je al meemaakt, dat
hout ook wel eens kan zinken, dan neem je deze
speling van de natuur ook maar voor kennisge
ving aan.
LAADSTATION VOOR ONDERZEEBO
TEN
Na Plaatsman kwam een aantal woonhuizen,
bewoond door kantonniers van de Rijkswater
staat. Dan kwam er een reeks gebouwen van de
Marine. De eerste waren magazijnen. Er hingen
onder anderen grote, uit ringen opgebouwde,
metalen netten. Dat waren torpedonetten. Ze
werden rond kapitale schepen gehangen om vij
andelijke torpedo's op te vangen. Het laatste
gebouw in de rij was het laadstation voor de
onderzeeboten. Als je naar binnen keek zag je
rode en gele lichtjes en zoemde er een electro-
motor. Ik denk dat dit een motor/dynamo-com-
78
