Helderse bioscoopherinneringen
48
Voor kleine pakketgoederen voer dagelijks de
te Amsterdam nieuw gebouwde schroefboot
Constantia van Amsterdam naar Nieuwe Diep
en terug door het Noordhollands kanaal. Deze
dienst was in in 1850 van start gegaan. Men
had het plan weldra met een tweede boot de
route te gaan varen.
Het is eindeloos lang geleden dat we voor het
laatst naar een bioscoop zijn gegaan, 's Avonds
op straat lijkt het allemaal niet zo veilig meer
of misschien geven we uit gemakzucht, en lang
niet altijd naar genoegen, de voorkeur aan de
T.V. Met een glimlach moet ik nog wel eens
terugdenken aan het bioscoopplezier in het Den
Helder van vroeger.
Ver voor de oorlog had je de "Scala"-bioscoop
op de Kanaalweg, ongeveer halverwege de
Postbrug en het oude "Casino" en dan natuur
lijk de meer bekende theaters als de "Witte" in
de Koningstraat, "Tivoli" aan het eind van de
Spoorstraat en het op 14 maart 1935 geopende
"Rialto" in de Spoorstraat dicht bij de
Breewaterstraat. Een nog oudere cinema zoals
het "Urkertje" heb ik zelf niet meegemaakt.
Droompaleis
Het eerste droompaleis, dat ik in mijn heel jon
ge jaren circa 1930 op zondagmiddagen
bezocht, was het piepkleine bioscoopje op de
Kanaalweg, met een boogvormige entrée waar
boven tegen een vaalgele achtergrond in een
versleten rood "Scala" was geschilderd.
Behalve een klein zaaltje, te betreden tegen een
toegangsprijs van 10 cent, hadden ze in het eta
blissement ook nog een miniscule loge en twee
miniatuur-balconnetjes getoverd waarvoor je
een stuiver extra moest betalen. Wat zich achter
de gordijntjes van de beide laatste bouwwerk
jes afspeelde, daarover waren de wildste
geruchten in de omloop. Dat het een "poel des
verderfs" moest zijn, daar waren we bijkans
zeker van. Voor de prijs van vijftien cent had
den we het vanzelfsprekend geweten, maar
voor zo'n bedrag
Ver voor de openingstijd op zondagmiddag van
het "Scala" theater stond er al een grote menig
te kinderen op elkaar gepropt, trappelend,
duwend en vechtend, ongeduldig wachtend op
het moment dat de deur van het slot zou gaan.
Was het eenmaal zover, dan stortte de meute
zich met een dubbeltje vastgeklemd in een
klam vuistje op de kassa om een plaatsje in de
zaal te bemachtigen. De luxe van een loge
plaats (aan de balkons durfden we al helemaal
niet te denken) kwam eenvoudig niet bij je op.
Bijna niemand had daar geld voor over en daar
om bleef de loge op de zondagmiddag meestal
onbezet.
„Stomme" films
Het was in de tijd van de "stomme" films en in
mijn herinnering werden er alleen maar cow
boy- (voor ons "kooibooi")- en indianenfilms
gedraaid, waarin spannende beelden werden
afgewisseld door stukken tekst, waar we niets
van begrepen of geen tijd voor hadden om ze te
lezen. Dat de film "stom" was, werd ruim
schoots gecompenseerd door het helse kabaal
dat het jeugdige publiek produceerde en door
Vooroorlogse opname van de Koopvaarders
schutsluis
