PuikI Puik!
10 Cent per 5 ons.
Fijne Hillenommer 12 5
Spersietanen 9 „5
Mooi, 3 poni voor 10
A. GIJSBESTS,
61
Eertijds groeiden bomen op de Haaks
Eeuwen geleden heeft een uitgestrekt bos gestaan op het stukje Nederland, dat bekend is als de
Haaksgronden. Het zijn de gronden, waartoe ook de Razende Bol en de gevreesde Keizersbult
behoren. Zij zijn berucht geworden door talloze scheepsrampen, maar genieten tegenwoordig ook
een zekere populariteit als een recreatiegebied in opkomst. Vooral nu de Razende Bol zich, naar het
schijnt, permanent aan de zee heeft ontworsteld. Misschien komen ooit de bomen er terug.
Volgens J. van Dam den Boumeester, die in 1847 zijn "Beschrijving van Den Helder met het Nieu
we Diep en Huisduinen" publiceerde, werden de Haaksgronden in oude tijden "haken" genoemd. In
de herkomst van dit woord verdiept hij zich niet. Wel onderscheidt hij de Noorder en de Zuider
Haaks, met daartussen het later weer dichtgelopen "Boomgat".
Van Dam den Boumeester beschrijft ook de enorme zaadverplaat-singen, die de eb- en vloedstro
men door de eeuwen heen voor de kust hebben veroorzaakt. Telkens weer werden tientallen meters
van de kuststrook door de zee verzwolgen. In een notarieel vastgelegd getuigenis van 1 maart 1611
wordt gesproken over een balk, die afkomstig moest zijn van een boom op de Haaks.
Blijkens een bericht in de Heldersche en Nieuwedieper Courant van 21 mei 1863 betrof dit de zwa
re eiken zolderbalk in het z.g. Schoolhuis, destijds de behuizing van een zekere Dirk Snijer. Evenals
in Friesland het geval is geweest, konden de eb- en vloedstromen in de bossen op de Haaks hun
gang gaan, zonder schade aan het geboomte aan te richten. Toch zijn de bomen verdwenen....
Van recenter datum is de situatie, wwarin de Noorder- en Zuiderhaaks van elkaar werden geschei
den door het Westgat. De verbinding tussen het Marsdiep en de noordelijke Noordzee werd
gevormd door het Molengat, dat vooral voor grotere schepen een nauwgezette navigatie vereiste.
De "uitgang" naar het zuiden was het Schulpengat met de legendarische uiterton. In deze ton depo
neerden - zo werd gezegd -de varensgezellen hun trouwring, als zij voor een lange reis het vader
land verlieten. In elk havenstadje konden zij troost zoeken bij een ander schatje. Datgebruik is ken
nelijk in onbruik geraakt, want er is tegenwoordig niemand meer die er gewag van maakt. Of wor
den er geen lange zeereizen meer ondernomen?
hoek Leliestraat.
Bestellingen worden aan huis bezorgd.
