44 f Zou er dan toch nog iemand boven zijn gebleven? Wie durfde te gaan kijken? Iedereen hield de adem in. Tot een oom terugkwam met de bevrijdende mededeling dat een flinke granaatscherf tussen de flessen limonadesiroop terecht was gekomen. De opluchting was maar van korte duur. Want het bombardement ging onverminderd door. Hoe kon dat nou toch? Nederland had toch gecapituleerd? Met behulp van geluidswagens werden de mensen opgeroepen alle lichten in huis te ontsteken en witte lakens op straat uit te spreiden. Maar ook dat mocht niet baten. Later heette het, van Duitse zijde, althans, "een vergissing". De vliegtuigen waren al opgestegen toen de overgave van Nederland een feit werd en konden niet meer worden teruggeroepenToen de volgende dag de balans werd opgemaakt telde Den Helder 28 doden, wat het (grote) aantal gewonden betreft volstaat de geschiedschrijving met de mededeling, dat elf er ernstig aan toe waren. Dat bij ons thuis alle ramen waren gesneuveld had niets te betekenen in vergelijk ing met de vernielingen die de bommenzee alleen al in een straal van een paar honderd meter om ons heen, had aangericht. Maar terwijl de gewonden nog geteld werden, speelde ik allang weer, met andere kinderen uit de buurt, op de metershoge puinhopen. Machtig interessant. Wisten wij wat oorlog was Jac. J. Luyckx

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Levend Verleden - Den Helder | 1990 | | pagina 44