3
Avontuur op hoeve "De Uitvlucht"
Ik woonde met m'n ouders op hoeve "De Uitvlucht", even ten zuiden
van het vliegkamp "De Kooy" en was 17 jaar. Die tiende mei 1940
zal ik nooit vergeten. Heel vroeg, in m'n gedachten misschien
's morgens om 4 uur, werden we gewekt door een oorverdovend la
waai van vliegtuigen, 'k Doe het overgordijn open en schrik enorm
van wat ik dan zie. Met een hakenkruis getooide vliegtuigen
vliegen dicht over het Noord-Hollands kanaal op, voor mijn ge
voel, ooghoogte. Ik ren naar boven, naar m'n ouders, en roep: "Ze
zijn er, de Duitsers, wat vreselijk. U zei het steeds al, moeder,
als dat maar goed afkomt". Geheel het huis in rep en roer; m'n
broer Henk, die ook soldaat was maar steeds thuis sliep omdat hij
op fort "Erfprins" gestationneerd was, moest onmiddellijk komen,
samen met Dries Ligthart van de wagenmaker bij de Kooybrug. Hoe
bang ben je dan, als je broer als soldaat weg rijdt onder die
omstandigheden. Toch moesten we de koeien ophalen en in een
buitenhok melken. Maar zoveel vliegtuigen en afweergeschut! De
kogels hoorden we fluiten. Mens en dier doodsbenauwd. Mijn vader,
Martien Jimmink, had een klein schuilkeldertje gemaakt tijdens de
mobilisatie. Een gat in de grond afgedekt met een ijzeren
schuitje en daar overheen weer grond. De vliegtuigen op het
vliegveld stonden de laatste weken steeds buiten opgesteld. De
vijandelijke toestellen doken er als zwarte muggen op af en
schoten ze stuk voor stuk in de brand. Voor hen hadden ze niet
mooier opgesteld kunnen staan. Wat een angstige aanblik. Alles op
't vliegveld stond in de brand. De dakpannen op een hoek van de
boerderij werden geraakt en toch bleven m'n ouders nog vrij kalm.
Wel hardstikke bang maar niet in paniek. Al gauw hadden we
Hollandse soldaten op het erf, die in de kortste keren in onze
schuilplaats zaten en wij konden er niet meer bij! Dat vergeet je
nooit. Zij moesten ons verdedigen maar waren ook doodsbang. Dan
proef je de sfeer van een aangevallen leger en dat blijft je
altijd bij. Die doodsangst van volwassenen???? jongens! Gebeurd
was het met ons fijne thuis "De Uitvlucht". Vijf woelige dagen,
daarna de capitulatie en als jong meisje besef je bijna niet wat
dat allemaal inhoudt. Ook je ouders weten niet hoe liet verder
moet. Het Duitse leger komt over de brug bij De Kooy en iedereen
is verslagen en verdrietig.
