31
Na deze vreselijke avond was de opluchting dat de strijd gestaakt
was vrij groot, tot iemand opmerkte: "ja maar nu begint het pas".
Hij kreeg gelijk. We zouden nog heel wat angstige uren doormaken
voor er weer een kreet kwam die in nooit zal vergeten. Het was
weer mei; we waren geëvacueerd en het was weer vijf uur in de
morgen, toen èèn van de leden van de familie waar wij bij in
woonden naar boven riep: "het is afgelopen!!!". Dat was wel vijf
jaar later, vijf jaar, die ik mij herinner als jaren waarin we
steeds maar probeerden tegen alle verdrukking in, het leven zo
normaal mogelijk te laten verlopen. Voor mij liggen er acht jaar
voor en vijf en veertig jaar na. Maar die vijf jaar blijven als
een hele dikke scheidingslijn door mijn leven lopen. En dat begon
allemaal in de meidagen van 1940, waarvan ik u mijn herinneringen
heb geschetst.
A.C. Vorst-Koorn
jc11s ensoj?3.ao
nSw
-j L\—r p 'l '!-p