Oostbatterij Als gevolg van het onvoorspelbare spel dat Vadertje Tijd met ons allen speelt, wil het wel eens gebeuren dat een mens in z'n leven een poosje terechtkomt op een wonderlijke bestemming. En toch is het wellicht geen toeval dat ik er helemaal niet vreemd van opkeek dat Oostbatterij in de meidagen van 1940 voorbestemd was om me onderdak te bieden. Onder wel zeer bijzondere omstandig heden werd een jeugddroom werkelijkheid. Want hoe vaak hadden we niet in de tijd dat "de jongenskiel nog om onze schouderen gleed" verkenningstochten uitgevoerd op en rond dat stilverlaten fort "Oostbatterij", dat - na het in gebruik zijn tijdens de eerste wereldoorlog - voorbestemd scheen om langzaam maar zeker in verval te geraken. Kennelijk vanwege de soliditeit van het vreemd - langgerekte verdedigingswerk vond de Staat der Nederlanden het niet eens zo erg noodzakelijk om maatregelen te nemen die het betreden ervan zouden kunnen voorkomen. Geen wonder dan ook dat een bezoek aan dit de verbeelding heel sterk prikkelde oord op de gezegende woensdagmiddag op ons dijk-, Buitenhaven- en Kuitje programma stond. Je kon er altijd staat op maken dat er ergens in de omheining een gat te vinden was waardoor vrije toegang geboden werd, waarbij je toch wel op je hoede moest zijn: het wilde namelijk wel eens dat er zich een "bevoegde" op het terrein bevond en dan was het vluchten geblazen. Maar meestal konden we onze fantasie vrij spel geven bij het bewonderen van de stapels granaten die daar - voor mijn gevoel jarenlang - op de weg naar de schroothoop lagen te wachten. Helemaal boven, op de kanonopstellingeri had je een schitterend uitzicht over land en zee, zodat je je een ware Napoleon voelde. Maar het hoogste genot bracht de glijpartij door "de meidengleuf": een spiegelglad in de steile wand van de droge gracht aangebracht u-profiel dat natuurlijk niet voor ons doel was ingegoten. Het moet hebben gediend voor de inbreng van een steun die een balkenlaag staande hield, zodat het voor indringers van buitenaf niet zo eenvoudig was om Oostbatterij binnen te komen. Het kan niet anders zijn geweest dan dat generaties jongeren van deze unieke glijbaan gebruik hebben gemaakt - in alle jaargetijden kon je je ermee vermaken. En wie de naamgever was zal door de geschiedenis wel nooit worden prijsgegeven.

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Levend Verleden - Den Helder | 1990 | | pagina 21