Oostbatterij
Als gevolg van het onvoorspelbare spel dat Vadertje Tijd met ons
allen speelt, wil het wel eens gebeuren dat een mens in z'n leven
een poosje terechtkomt op een wonderlijke bestemming. En toch is
het wellicht geen toeval dat ik er helemaal niet vreemd van
opkeek dat Oostbatterij in de meidagen van 1940 voorbestemd was
om me onderdak te bieden. Onder wel zeer bijzondere omstandig
heden werd een jeugddroom werkelijkheid. Want hoe vaak hadden we
niet in de tijd dat "de jongenskiel nog om onze schouderen
gleed" verkenningstochten uitgevoerd op en rond dat stilverlaten
fort "Oostbatterij", dat - na het in gebruik zijn tijdens de
eerste wereldoorlog - voorbestemd scheen om langzaam maar zeker
in verval te geraken. Kennelijk vanwege de soliditeit van het
vreemd - langgerekte verdedigingswerk vond de Staat der
Nederlanden het niet eens zo erg noodzakelijk om maatregelen te
nemen die het betreden ervan zouden kunnen voorkomen. Geen wonder
dan ook dat een bezoek aan dit de verbeelding heel sterk
prikkelde oord op de gezegende woensdagmiddag op ons dijk-,
Buitenhaven- en Kuitje programma stond. Je kon er altijd staat op
maken dat er ergens in de omheining een gat te vinden was
waardoor vrije toegang geboden werd, waarbij je toch wel op je
hoede moest zijn: het wilde namelijk wel eens dat er zich een
"bevoegde" op het terrein bevond en dan was het vluchten
geblazen. Maar meestal konden we onze fantasie vrij spel geven
bij het bewonderen van de stapels granaten die daar - voor mijn
gevoel jarenlang - op de weg naar de schroothoop lagen te
wachten. Helemaal boven, op de kanonopstellingeri had je een
schitterend uitzicht over land en zee, zodat je je een ware
Napoleon voelde. Maar het hoogste genot bracht de glijpartij door
"de meidengleuf": een spiegelglad in de steile wand van de droge
gracht aangebracht u-profiel dat natuurlijk niet voor ons doel
was ingegoten. Het moet hebben gediend voor de inbreng van een
steun die een balkenlaag staande hield, zodat het voor indringers
van buitenaf niet zo eenvoudig was om Oostbatterij binnen te
komen. Het kan niet anders zijn geweest dan dat generaties
jongeren van deze unieke glijbaan gebruik hebben gemaakt - in
alle jaargetijden kon je je ermee vermaken. En wie de naamgever
was zal door de geschiedenis wel nooit worden prijsgegeven.