Oudorper
Een bijzondere
1957
Nee, het was niet de naamgever van
onze Westerstraat, maar zijn leven
overziende, zou het zomaar wel
hebben gekund. Mensen kregen wel
eens voor minder een straat naar zich
vernoemd, maar het zal er wel niet
meer van komen.
Dit was een geluk voor het gezin, want
zo ronde 1930 waren de crisisjaren
aangebroken. De gemiddelde arbeider
verdiende 8 gulden per dag en er werd
in veel gezinnen armoede geleden.
Ook de oorlogsjaren was de familie
Wester goed doorgekomen, zoals wel
vaker het geval was in een dorp. Het
was een mooie en zorgeloze jeugd,
iedereen werkte mee en de gezinsband
was sterk. Nico werd voorgelezen door
zijn oudere zus, die spannende boeken
voorlas, zoals Kruimeltje en een boekje
met verhalen van pater Westerwoud,
waarnaar ook de Oudorpse
verkennersgroep werd vernoemd.
Dat maakte veel indruk en op jonge
leeftijd groeide het verlangen om later
in de missie te gaan onder het motto:
Ik ben gelukkig, maar wil anderen ook
gelukkig maken. De lagere school werd
door de kleine Nico Wester zeer goed
doorlopen. Hij was de beste van zijn
klas, al was taal niet zijn sterke punt.
Hij bestendigde zijn al op jonge leeftijd
gemaakte keuze door zich na de lagere
school aan te melden op het seminarie
in Hoorn.
Om toch eens aan de strenge regels
te ontsnappen had een aantal
jongens de toiletruimte uitgekozen
om een poosje binnen te blijven. Er
ontstond in deze ruimte wat gestoei
en gespat met water en plotseling
gooide iemand de inhoud van een
glas dat bij een kraan stond naar de
net binnenkomende Nico. Helaas
bevatte het drinkglas geen water maar
het sterke ontsmettingsmiddel lysol,
iets wat de jongen die het gooide
uiteraard niet wist. De gevolgen waren
ernstig! Nico’s gezicht was verbrand
en hij was tijdelijk blind. Via de huid
was de lysol ook in de bloedbaan
terecht gekomen en daarna ook in
zijn nieren, met bloedingen tot gevolg.
De genezing nam een jaar in beslag,
maar zijn nierfunctie was voorgoed
beperkt. Hij liet zich er niet door uit
het veld slaan. Ik heb dan wel geen
sterk lichaam, maar wel een sterke
wil was zijn devies. Na het seminarie
werd in Haelen de studie voortgezet
en na twee jaar succesvol afgerond,
een studie die gelijk stond met het
gymnasium. Op twintigjarige leeftijd
ging hij vervolgens in Roosendaal
filosofie studeren en deze studie werd
na twee jaar ook succesvol afgerond.
Ondertussen was het 1953 geworden,
het jaar van de grote watersnoodramp.
De jonge Nico kwam hier ook mee
in aanraking, omdat de evacuees uit
Zeeland onder andere ook in het
missiehuis werden ondergebracht.
Nico’s jeugd in Oudorp
Nico Wester werd geboren in het
vooroorlogse Oudorp in 1930 op
Herenweg 43. Hij was de zesde in
een gezin van zeven kinderen. Zijn
vader, Ide Wester, was timmerman/
molenmaker die, met speciaal
daarvoor bestemd zwaar hout, molens
repareerde en hiermee vast werk had.
Op studie
Dat instituut stond bekend om zijn
Spartaanse opvoedingsmethoden,
die bedoeld waren om de leerlingen
gehard te maken en ze zo voor te
bereiden op een later leven in de
tropen.Als er geen lessen waren dan
moesten de jongens met zijn allen
buiten wandelen in weer en wind
(handen uit de zakken!). Pater Heins
hield er als prefect een streng regime
op na en zag er persoonlijk op toe dat
gebeurde wat hij wilde.
KRONIEK VAN OUDORP 2018»25
Nico Wester
