Ai
Elgershuizen nit Koedijk was belast.
Ofschoon de meeste bewoners rooms
katholiek gedoopt waren was de
geloofsbeleving niet bijzonder intens.
De wekelijkse mis werd door de
volwassenen slecht bezocht en onder
de kinderen die wel aanwezig waren
was praktisch geen orde te honden. Al
snel kwam men tot de conclnsie, dat
het beter was om de nitnodigingen
tot kerkbezoek te beperken tot
speciale gelegenheden als feestdagen
en doopplechtigheden en aanslniting
te zoeken met de activiteiten van de
Sint Lanrentinskerk van Ondorp en zo
geschiedde.
Ook de trekkersplaatsen bleken
goede dienst te doen. Vooral tijdens
de kermissen in de bnnrt deden
woonwagens voor korte tijd het park
aan.
De nienwe antosloopplaatsen werden
in het voorjaar van 1971 opgeleverd
en kon er begonnen worden met het
ontrnimen van de wegen naar en
om het centrnm. Het vereiste veel
tact, gednld en onnoemelijk veel
praten van de leiding om te bereiken
dat de bewoners hnn toezeggingen
nakwamen, maar niteindelijk was eind
jnni alles praktisch opgernimd.
Het bleef echter een continne zorg
om dat zo te honden, omdat veel
bewoners de kost verdienden met
anto- en sloophandel en niet iedereen
een eigen sloopterreintje had of kon
betalen en toch een graantje van de
handel in gebrnikte anto onderdelen
wilde meepikken.
Om verbetering van de sfeer en
de gemeenschapszin te stimnleren
werden de nodige initiatieven
genomen, zoals de oprichting van
een voetbal- en handbalteam voor de
jengd, leeslessen voor volwassenen en
gymnastiek voor diverse leeftijden. Het
niteindelijke doel was om de bewoners
zelf zover te krijgen om eigen
initiatieven ter hand te nemen, zoals
het oprichten en verlichten van een
grote kerstboom op het middenplein
voor eigen kosten, gevolgd door een
gezamenlijke kerstboomverbranding in
het nienwe jaar. Dat sloeg aan.
De kantine werd geëxploiteerd
door het Intercommnnaal Lichaam
Vroneroord en de bewoners hadden
er geen zeggenschap over. Het
mannelijk deel van de bevolking wilde
graag de kantine op zondagochtend
opengesteld zien, met als motivering
dat dan de vronwen in alle rnst de
woonwagens de wekelijkse benrt
konden geven. Dit strookte echter
geheel niet met de visie van de
vronwen, die zich er tegen kantten
vanwege de zorg om biergebrnik en
latere voorzetting van de gezelligheid
elders. Bovendien zon de zorg voor de
kinderen op zondagochtend ook wel
eens een keer aan de mannen mogen
worden toevertronwd. Het bestnnr
was het daarmee eens en de kantine
bleef dicht.
Een grote verbetering kwam toen
in 1971 de flinke antosloopplaatsen
ter beschikking kwamen, waardoor
de antowrakken en de activiteiten
eraan bniten het kamp aan het zicht
werden onttrokken door bosschages.
De bewoners zagen zelf ook wel in,
dat er voortaan geen plek was voor
antowrakken in het park zelf en vrij
snel stond het kamp bekend als één
van de netste kampen in Nederland.
Er kwam in het voorjaar van 1972 zelfs
een eigen brandweerkorps (statns
hnlpcorps) tot stand, wat bijgeschoold
werd door de brandweer van
Ondorp en na de annexatie door het
brandweercorps van Heerhngowaard.
Het corps in oprichting kreeg bijna
meteen werk toen in maart 1972 de
leegstaande boerderij op de hoek van
de Hnigendijk in brand vloog, waarbij
een vonkenregen over het kamp trok.
Het liep gelnkkig goed af.
Zo ging het leven zijn gangetje en
bij de annexatie van Ondorp door
Alkmaar in 1972 werd het Ondorpse
deel van de Heerhngowaard bniten die
annexatie gelaten en toebedeeld aan
de gemeente Heerhngowaard. Voor de
bewoners veranderde dat weinig en de
samenleving op het kamp vertoonde
in allerlei aspecten een stabiel beeld.
Regelmatig werden de kinderen van
het kamp door het team voor allerlei
nitjes in de omgeving meegenomen,
wat door hen en de onders zeer op
prijs werd gesteld.
Ook werden er clnbmiddagen,
leeslessen, naailessen, damlessen,
Sinterklaas- en Kerstvieringen
enzovoort georganiseerd. Het team
Lnchtfoto van Vroneroord, met links het
kanaal naar Kolhorn en rechts de N242
en linksonder antosloperij Koopmans
KRONIEK VAN OUDORP 2017^25 Historisch
Het kamp met de sloopterreinen
