Ai
Op het kleine kerkje op de terp, aan
het einde van de strandwal, staat
een torentje op een onderbouw ter
grootte van een forse kist, waarin
een aantal van jaloezieën voorziene
gaten, de galmgaten. In de klim naar
achter die galmgaten komen we op
een plateautje waar we een machine
aantreffen. Het blijkt de aandrijving
van de tijdsaanduiding te zijn. Het
oude uurwerk dus.
Het geheim achter de
galmgaten
Vervolgens klimmen we verder naar
boven om achter de galmgaten te
belanden. Hier vinden we het geheim
waar we naar op zoek zijn. Omdat we
als historie minnende mensen graag
bij het begin willen beginnen, hier een
stukje geschiedenis van de luidklok op
deze hoogste verdieping.
kerk af te breken en een nieuwe kerk
te bouwen.
De nieuwe kerk werd veel kleiner
dan de vorige. Op 5 mei 1858 had
de eerstesteenlegging plaats en op 7
januari 1859 werd de nieuwe kerk in
gebruik genomen. Het uiterlijk van
deze kerk is in de loop der jaren sterk
veranderd en vooral het vooraanzicht
van de tegenwoordige kerk is geheel
anders dan de oorspronkelijke was.
De monumentale toren, nog daterend
van voor de Reformatie, was namelijk
indertijd blijven staan. Deze toren
was het eigendom van de burgerlijke
gemeente, dit hield mede verband
met de in die toren aanwezige klok of
bel, die bij bijzondere gebeurtenissen
moest worden geluid. Zes jaar na het
in gebruik nemen van de nieuwe kerk
besloot de gemeenteraad, dat de toren
moest worden afgebroken.
Op de plaats waar het voormalige
Hervormde Kerkje staat zijn de
Oudorpers al gedurende vele eeuwen
samengekomen. Men koos hiervoor in
vroeger jaren het hoogste punt van het
dorp. Ook de tegenwoordige kerk ligt
nog aanzienlijk hoger
dan de rest van
het dorp.Van de
oorspronkelijke
kerk, die op
hetzelfde punt
heeft gestaan
is helaas niets
meer te vinden.
In de vijftiger
jaren van
de 19de
eeuw werd
besloten de
oude
Deze afbraak geschiedde zo ruw, dat
na de sloop van de toren de westkant
van het kerkje vrijwel ontbrak.
Felle protesten van de toenmalige
kerkvoogden konden een en
ander niet verhinderen. Ook
de daaropvolgende eisen tot
schadevergoeding mochten niet
baten, zodat de kerkvoogden tenslotte
besloten zelf maar weer de hand aan
de ploeg te slaan.
De gemeenteraad van destijds was
wel overtuigd dat de toren Oudorp
zou verfraaien, maar voor verfraaiing
zonder nuttigheid wilde men
geen geld beschikbaar stellen. Het
gemeentebestuur was bereid om een
jaarlijkse bijdrage van 25,- te doen
voor het luiden van de klok, of een
bedrag ineens van 250,-.
De westmuur werd weer opgebouwd
en bovendien werd een nieuw
torentje op het gebouwtje geplaatst.
Nadrukkelijk werd daarbij vastgesteld,
dat het torentje het eigendom van
de kerk was en zou blijven, opdat
men in de toekomst niet meer voor
dergelijke onaangename situaties
zou worden geplaatst. De oude
luidklok uit de oude toren was helaas
ook verdwenen. De kerkvoogden,
onder aanvoering van de heer Leguit,
jarenlang de stuwende kracht van
fWïWWiA
De klok in de toren
De vorige toren voor de sloop
KRONIEK VAN OUDORP 2017*19 Historisch
itmg V
storisch 1
