I
Ai
Oudorp Raadhuis
In september 1944 worden de
plaatselijke groepen centraal
georganiseerd en gingen verder onder
de Binnenlandse Strijdkrachten, die
tot doel hebben de acties van de
Duitse Wehrmacht te saboteren en bij
terugtrekking, met de komst van de
geallieerden, deze van binnenuit aan te
vallen en het plunderen en moorden
bij hun aftocht te verhinderen. Het
schikken naar het centrale gezag van
de Binnenlandse Strijdkrachten ging de
mannen van de ondergrondse in eerste
instantie moeilijk af. De mannen van
het verzet voelden zich vaak miskend
in het hiërarchieke militaire
BS-apparaat.
Rond deze tijd, in diezelfde
septembermaand, wordt op het
adres van de familie Koning aan de
Herenweg 23 te Oudorp, een bevel in
twee talen van de Duitse Wehrmacht
bezorgd. Henk is dan net 17 jaar
en valt in de leeftijdsgroep die zich
moet melden voor de arbeidsinzet
voor Duitsland. De moeder van Henk
onderschept de brief, stopt hem onder
in de naaibox en houdt hem, uit angst
voor het wegvoeren van haar zoon,
voor iedereen schuil. Wel wordt op
initiatief van moeder (je weet nooit
waar het goed voor is) een schuilplaats
gecreëerd bij de dakkapel in de loze
ruimte onder het schuine dak. Een kast
die onder het kozijn van de dakkapel is
geplaatst heeft precies de goede
afmetingen en camoufleert de ontstane
ruimte. Een deurtje van de kast staat
dag en nacht open om Henk tijdens
een razzia vrije doorgang te verlenen
naar de schuilplaats. Henk krijgt de
oproep zelf te zien als de Duitse
Wehrmacht in mei '45 capituleert.
Op het Arbeidsbureau waar de mannen
zich verplicht moesten melden, als ze
opgeroepen werden om in Duitsland
te gaan werken, heeft de plaatselijke
leider van de Landelijke hulp aan
Onderduikers Oudorp St. Pancras,
een administratieve functie. Deze man,
één van de grootste verzetsmensen
van de regio, Aldert Bijpost, geboren
te Koedijk, heeft tientallen mensen die
moesten onderduiken, aan onderdak,
financiën en voedsel geholpen. In zijn
functie als administrateur bij het
Arbeidsbureau heeft hij daarnaast nog
vele jonge mannen, onder de ogen van
de Duitsers en NSB-ers, aan een
vrijstelling weten te helpen. Na de
oorlog heeft Aldert nog even bij de
Ordedienst gezeten. Die dubbelrol
in oorlogstijd bezorgde hem echter
zoveel spanningen, dat hij kort na de
oorlog aan de gevolgen hiervan ernstig
ziek werd en hij overleed op
zevenentwintigjarige leeftijd in het
bijzijn van zijn verloofde te Davos,
Zwitserland. Daar is hij ook
begraven. Door bemiddeling van
Stichting 1940/1945 is zijn stoffelijk
overschot door het Rode Kruis na een
half jaar naar Nederland gehaald en op
de Rooms Katholieke begraafplaats te
Oudorp herbegraven.
Jaap Zeeman en zijn mannen
verzorgden voedsel en onderdak voor
de mannen die vervolgd werden en
ondergedoken zaten. Na een oproep
van de Nederlandse regering in
Londen via Radio Oranje hadden op 17
september 1944 duizenden
personeelsleden van de Nederlandse
Spoorwegen het werk neergelegd.
Door deze staking moesten er talloze
mannen die bij het spoor werkten
onderduiken. Ook bij de groep
Zeeman meldden zich enkele van deze
spoorwegmensen. Buiten de bestaande
adressen moest er onderdak en
voedsel voor de stakers gezocht
worden. Door bakker Meijering aan de
Breelaan in Oudorp werd van tarwe
dat hier en daar door de groep werd
A Gemeentehuis Oudorp
gevangen gezet in Amsterdam,
waarvandaan hij een dag later op de
trein wordt gezet richting
concentratiekamp, het
eindstation van verzetsstrijders. De
vrijheid rolde langs hem heen en hij
nam er weer deel aan door van de
trein te springen; waarschijnlijk redde
hij daarmee zijn leven.
Stichting V
Historisch!
Oudorp
12 KRONIEK VAN OUDORP 2016
