I®
yrithtiiur V
HbTflfferiti
Otuforp
hl. i
hij wethouder van de gemeente Oudorp, hoogheemraad van de
Hondbossche Zeewering, heemraad van het Geestmerambacht
en voorzitter van de polder en banne Oudorp. Dat er geld in de
familie was bleek ook uit de schenkingen aan de parochie. Bij de
bouw van de St. Laurentiuskerk, in 1880, schonk het echtpaar
Jan Bijman en Elizabeth Stroomer het Maria-altaar en de
echtelieden Jan Stroomer en Grietje (Margarita) Deken deden
de kerk de torenklok cadeau. Jan Stroomer was de broer van
Elizabeth. Uit het parochie-archief van de rk kerk blijkt dat deze
Jan Stroomer in 1862 ook nog vier aandelen ter waarde
van ƒ200,- ter beschikking stelde om het tekort te dekken voor
de aanleg van het kerkhof.
Elizabeth Stroomer en Jan Bijman bleven kinderloos en hebben
de boerderij bewoond tot 1913, het jaar dat Elizabeth is
overleden. Mogelijk waren zij onder huwelijkse voorwaarden
getrouwd, want de boerderij bleef in handen van de familie
Stroomer. Jan Bijman bewoonde daarna het huis aan de
overkant van de boerderij dat naast de poort staat die naar het
kerkhof leidt. Hij overleed in 1919.
Jacobes Stroomer en Agatha Duin
Jacobes (Jaap) Stroomer en zijn vrouw Agatha Duin werden
de nieuwe bewoners van de boerderij. Zij zouden hun bedrijf
daar uitoefenen tot 1952. Jaap had een fysieke beperking. Op
zijn persoonsbewijs staat geschreven 'linkerbeen is lam'. Om
die reden waren er velen in Oudorp die hem kenden als 'Kruk'
Stroomer, of 'Manke' Stroomer.
Hij was een trotse boer, van wie het bekend was dat hij 's winters
vaak persoonlijk de stal in ging om zijn koeien te boenen,
omdat hij vond dat zijn veestapel moest 'blinken'. En hij
probeerde koeien aan te kopen waarvan de zwart-wit-tekening
overeenstemde met de koeien die hij al had. Dat vond hij mooi
en het maakte hem niet uit dat de kooplieden op de veemarkt
in Purmerend in voorkomende gevallen een iets hogere prijs
voor hem rekenden. Later deed hij zijn koestapel weg, maar
zijn interesse in paarden bleef. Hij had mooie paardenkoetsen,
een prachtige arrenslee en een fraaie tuigkamer. Regelmatig
organiseerde hij ruiterfeesten op het weidje naast zijn boerderij.
Hetzelfde weidje waar vroeger ook de Oudorpse kermis stond.
De ruiterfeesten en de kermissen waren bij uitstek gelegenheden
voor de jongelui uit Oudorp en omgeving om elkaar te
ontmoeten. Wie weet hoeveel romances daar uit zijn ontstaan.
Nu staat op die plek het verzorgingstehuis De Oldenburgh.
In de Tweede Wereldoorlog herbergde de boerderij enige tijd
evacués. Dat waren leerlingen van de kostschool van de zusters
Ursulinen uit Bergen en een enkele lerares. Het complex van
de Ursulinen, aan de Nesdijk, lag in de gevarenzone om het
vliegveld Bergen dat regelmatig werd gebombardeerd.
De evacués sliepen op de boerderij en kregen hun maaltijden in
de pastorie van de Laurentiuskerk. Anna Catharina Tamis, een
van de huidige bewoners van de boerderij, was ook leerling bij
de Ursulinen. In deze oorlog vorderden de bezetters de oude
klok van de Laurentiuskerk. Het was Kruk Stroomer die na de I
Kroniek van Oudorp juni 2011 15