I® yrithtiiur V HbTflfferiti Otuforp hl. i hij wethouder van de gemeente Oudorp, hoogheemraad van de Hondbossche Zeewering, heemraad van het Geestmerambacht en voorzitter van de polder en banne Oudorp. Dat er geld in de familie was bleek ook uit de schenkingen aan de parochie. Bij de bouw van de St. Laurentiuskerk, in 1880, schonk het echtpaar Jan Bijman en Elizabeth Stroomer het Maria-altaar en de echtelieden Jan Stroomer en Grietje (Margarita) Deken deden de kerk de torenklok cadeau. Jan Stroomer was de broer van Elizabeth. Uit het parochie-archief van de rk kerk blijkt dat deze Jan Stroomer in 1862 ook nog vier aandelen ter waarde van ƒ200,- ter beschikking stelde om het tekort te dekken voor de aanleg van het kerkhof. Elizabeth Stroomer en Jan Bijman bleven kinderloos en hebben de boerderij bewoond tot 1913, het jaar dat Elizabeth is overleden. Mogelijk waren zij onder huwelijkse voorwaarden getrouwd, want de boerderij bleef in handen van de familie Stroomer. Jan Bijman bewoonde daarna het huis aan de overkant van de boerderij dat naast de poort staat die naar het kerkhof leidt. Hij overleed in 1919. Jacobes Stroomer en Agatha Duin Jacobes (Jaap) Stroomer en zijn vrouw Agatha Duin werden de nieuwe bewoners van de boerderij. Zij zouden hun bedrijf daar uitoefenen tot 1952. Jaap had een fysieke beperking. Op zijn persoonsbewijs staat geschreven 'linkerbeen is lam'. Om die reden waren er velen in Oudorp die hem kenden als 'Kruk' Stroomer, of 'Manke' Stroomer. Hij was een trotse boer, van wie het bekend was dat hij 's winters vaak persoonlijk de stal in ging om zijn koeien te boenen, omdat hij vond dat zijn veestapel moest 'blinken'. En hij probeerde koeien aan te kopen waarvan de zwart-wit-tekening overeenstemde met de koeien die hij al had. Dat vond hij mooi en het maakte hem niet uit dat de kooplieden op de veemarkt in Purmerend in voorkomende gevallen een iets hogere prijs voor hem rekenden. Later deed hij zijn koestapel weg, maar zijn interesse in paarden bleef. Hij had mooie paardenkoetsen, een prachtige arrenslee en een fraaie tuigkamer. Regelmatig organiseerde hij ruiterfeesten op het weidje naast zijn boerderij. Hetzelfde weidje waar vroeger ook de Oudorpse kermis stond. De ruiterfeesten en de kermissen waren bij uitstek gelegenheden voor de jongelui uit Oudorp en omgeving om elkaar te ontmoeten. Wie weet hoeveel romances daar uit zijn ontstaan. Nu staat op die plek het verzorgingstehuis De Oldenburgh. In de Tweede Wereldoorlog herbergde de boerderij enige tijd evacués. Dat waren leerlingen van de kostschool van de zusters Ursulinen uit Bergen en een enkele lerares. Het complex van de Ursulinen, aan de Nesdijk, lag in de gevarenzone om het vliegveld Bergen dat regelmatig werd gebombardeerd. De evacués sliepen op de boerderij en kregen hun maaltijden in de pastorie van de Laurentiuskerk. Anna Catharina Tamis, een van de huidige bewoners van de boerderij, was ook leerling bij de Ursulinen. In deze oorlog vorderden de bezetters de oude klok van de Laurentiuskerk. Het was Kruk Stroomer die na de I Kroniek van Oudorp juni 2011 15

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Kroniek van Oudorp | 2011 | | pagina 15