Maru, worden ze aan boord geranseld. Of iemand in het ruim
valt of zijn nek breekt, daar heeft de Jap geen boodschap aan.
Het schip is veel te klein voor zoveel mensen. Geen sanitaire
voorzieningen, met wat brak water en afgekeurde rijst waar de
maden uit kruipen gaan ze op weg. Voor de kust bij Panang
wordt het konvooi geformeerd. Dat betekent 12 uur stilliggen
in de snikhete tropenhitte. De eerst gevallen van zeeziekte doen
zich al voor. Later gevolgd door dysenterie. Een ongelooflijke
stank verspreidt zich door het ruim. Het is niet toegestaan om
aan dek te komen. Eindelijk varen ze dan toch verder en door
windvangers te plaatsen word het wat koeler in het ruim
Op 15 januari 1943 wordt het konvooi aangevallen door
Amerikaanse vliegtuigen. Het hell-ship Nitimei-Maru incasseert
een voltreffer in het voorschip waar ironisch genoeg 300 Japanse
speciale economen zijn ingekwartierd.
Er is een officier van het KNIL aan boord die de jongens heeft
aangeraden alleen een korte broek te dragen. Als er onraad is,
als je met zware legerldeding in zee komt te liggen, heb je geen
enkele kans om het er levend af te brengen. Hij vertelt ze ook
van welke kant ze van boord moeten gaan en zo ver mogelijk
van het zinkende schip weg te zwemmen. Dit om te voorkomen
dat ze worden meegezogen. Het schip zinkt snel en Cor en zijn
maat weten weg te komen van het zinkende schip. Uren drijven
ze in het water van de golf van Martaban. De Modji-Maru keert
later terug om mensen op te pikken. Dit ontlokt iemand de
opmerking: "Ze hebben toch zeker slaven tekort." Dit schip is
ook beschadigd, zodat besloten wordt om de schipbreukelingen
in Moulmein van boord te schoppen. Ze worden ondergebracht
in de oude gevangenis van Moulmein, waar ze buiten moeten
slapen. Stel je eens voor: schipbreuk, uren in zee en alleen een
korte broek 's nachts, in temperaturen van rond het vriespunt.
Zoals ik zelf ervaren heb in mijn reis naar Birma
Birma
Na eerdere mislukte pogingen om Birma in te komen, loop ik
begin 1995 op de vakantiebeurs in Utrecht. Toen we al besloten
hadden om weer eens op huis aan te gaan, valt mijn oog bij
toeval op een spandoek. Nu een reis naar Birma! En bijzonder:
de reis komt ongewoon diep in Birma, namelijk tot Moulmein.
Dus direct geïnformeerd. Ik krijg al snel bericht terug met
Kroniekvan Oudorp juni 2010 17
