In gesprek met. Gerrit Jongebloed over
Ik bel op dinsdagmiddag 7 juni 2005 aan bij de familie Jongebloed, wonende aan de
Herenweg 22 te Oudorp. Omdat de drukbel het laat afweten tik ik op het raam,Dan
gaat het raampje in de voordeur open en daarachter staat Gerrit Jongebloed. Inmiddels
verschijnt ook zijn vrouw Gre achter de voordeur en zegt tegen mij: Kom maar even
achterom'. Zo gezegd, zo gedaan. We nemen plaats aan de tafel en ik vertel hem
waarvoor en namens wie ik een gesprek wil.
Gerrit Jongebloed is geboren in Burgerbrug in
1922, maar woont nu reeds meer dan tachtig
jaar in Oudorp. Eerst in het zogenoemde werk
manshuisje, later in het ouderlijk huis, waarin
hij en zijn vrouw nu nog steeds wonen. Om
streeks begin jaren dertig van de vorige eeuw,
kwamen er vier kavels grond re koop. Daarvan
kocht zijn vader er een -als hoogste bieder- en
liet er direct een huis op bouwen en wel met
de hoogste top. Het kreeg de naam 'Huize de
Spits'.
Hoe kwam de knokploeg tot stand?
Gerrit Jongebloed spreektliever van verzets
groep. Het was in de oorlog en sommige
mensen trokken de stoute schoenen aan. Door
een noodlottig ongeval kwam Gerrit's vader
tijdens de oorlog om het leven, Gerrit was
toen een jongeman van ongeveer 22 jaar, vol
idealen en bruisend van energie Zoals menige
jongeman in die tijd, dook ook hij onder en
wel in de Noordoostpolder. Hij verrichtte hier
onder andere graafwerkzaamheden. 'Maar soms
was je ook daar niet meer veilig'. En zodoende
keerde hij weer terug naar zijn ouderlijk huis in
Oudorp.
Gerrit's zus Corry werkte bij het distributie-kan
toor in het raadhuis van Oudorp. Ze kreeg ver
kering met ene heer Wopereis. Deze heer kwam
uit Ulft en was ondergedoken in Schermerhorn.
Daar werd een kermis gehouden en zo vonden
Wopereis en Gre elkaar. Waar een kermis al niet
toe kan leiden.
Ondertussen bevond zich in huize van de
familie Jongebloed in het diepste geheim het
vergaderlokaal van de verzetsgroep. 'Maar op
een dag', vertelt Gerrit Jongebloed, 'terwijl men
weer in vergadering bijeen was, kwam er met
veel lawaai een militaire auto aan met daarin
twee Duitse officieren. Dat was even schrikken!'
Zij stopten voor het huis en vroegen aan Ger
rit jongebloed: 'Waar woont de burgemeester?'
Burgemeester Bos in die rijd. Hij wees hen de
weg, maar na een korte tijd keerden zij terug
en sloegen na liet raadhuis meteen linksaf. Dat
heette Raadhuisstraat nu is dit de Kerklaan. Ze
vroegen daar aan een zekere mevrouw Reinie op
nieuw: 'Waar woont de burgemeester?' Ook zij
zal hen dezelfde weg hebben gewezen: namelijk
het tweede huis naast de Rooms-katholieke kerk.
Destijds bevond dit zich naast café Morsch; nu
gelijk naast Po-on en Floris' rijwielen. De auto
met de Duitse officieren droop af.
'Maar intussen was er grote onrust', vertelt
Gerrit Jongebloed. Samen met een buurjongen
vluchtte hij over landerijen en sloten om de
verzetsgroep (in vergadering bijeen) te waarschu
wen. Maar ook zij had al onraad geroken: men
was op zijn hoede. Nog een pikant detail was,
dar op het platte dak van familie Zeeman, de
kort daarvoor gedropte wapens in jute zakken zo
voor het grijpen lagen. Er zal na afloop van dit
voorval een heel diepe zucht zijn geslaakt.
Ander voorval
'Een ander voorval', vertelt Gerrit jongebloed,
'was dat enkele leden van de verzetsgroep in
de (voor de Duitse bezettingsmacht) gegraven
(één) mansputjes de wacht hield om een trans
port mannen uit Heerhugowaard te overvallen
en die te bevrijden uit Duitse handen. Maar er
kwam helemaal geen transport. Maar gevaar
lijk was dit alles wel, want de vijand strafte het
Kroniek van Oudorp
2006
40
De verzetsgroep Oudorp
