opgehaald (taak voor de aanvoerder) want als
er een contributieschuld van enkele weken was
ontstaan, dan werd die in de praktijk zelden
meer geneutraliseerd.
Niet iedereen had in de crisisjaren nog voetbal
schoenen, zodat het regelmatig voorkwam dat
die onderling moesten worden geleend voor het
spelen van een wedstrijd.
Alle attributen waren in 1937 totaal versleten en
er was geen geld om ze te vervangen, zodat het
eind kwam met niet in te lossen schulden.
Het veld werd door de gemeente direct weer
verpacht aan een boer om er schapen te weiden
en het enige dat aan de club herinnerde waren
twee doelen.
Sportief succes was er in 1933, merkwaardig ge
noeg ook het jaar waarin zij voor de eerste keer
zou ophouden te bestaan.
Op maandag 4 maart 1935 viel in de krant te
lezen dat WO 1 thuis met 4-3 van Geel Zwart
uit 't Zand had gewonnen, waarna de kampi-
oensvlag gehesen mocht worden.
Vervolgens moest er in een soort nacompetitie
van twee tweede klasse kampioenen (WO en
Sint George uit Spierdijk) en de degradant uit
de eerste klasse (SEW uit Nibbixwoud) in com-
petitievorm worden gestreden om twee plaatsen
in de eerste klasse Diocesane Haarlemse Voetbal
Bond (DHVB), afdeling Alkmaar.
Op zaterdag 18 mei van dat jaar versloeg WO
in de laatste wedstrijd SEW in Nibbixwoud
met 6-0 en promotie was een feit.
Overigens was het in die jaren echt niet zo dat
er op de maandag een verslag in de krant stond
van de wedstrijden van het afgelopen weekend.
Vaak stond dat de zaterdag erop pas in de krant
als een soort voorbeschouwing van de komende
wedstrijd van dat volgende weekend.
Het aantal elftallen van WO was op het hoog
tepunt drie seniorenteams, één junioren- en een
aspirantenteam. Het derde elftal bediende zich
bij uitwedstrijden nogal eens van de vracht
wagen van Piet Schot waarbij er 13 man in de
laadbak plaats nam en ze op die manier de plaats
van hun tegenstanders bereikten.
Kolping Boys (1939 - heden)
Aangezien aeze vereniging nog springlevend is
past zij eigenlijk niet in het rijtje van vergane
voetbalglorie, zoals de aanhef van dit artikel
suggereert. Voor de compleetheid zullen we
haar toch kort even rondom de oprichting
memoreren.
Kolping Boys is als een voortzetting van SDW
en WO te beschouwen, want weer kwam het
tot een heroprichting in Oudorp vanuit de
Sint Jozefgezellen en opnieuw stond een kape
laan aan de wieg van het bestaan. In dit geval
kapelaan Velzeboer met de latere ereleden van
Kolping Boys, te weten Tom Bos, Arie Groot,
Klaas van Baar en enkele anderen.
De club voetbalde in de eerste jaren in hetzelfde
shirt als WO en ook op het veld dat WO ach
ter de Sint Jozef lagere school had achtergelaten,
inclusief de twee door WO achtergelaten doe
len. De leden zelf hebben gewroet en gespit tot
het schapenweiland enigszins voetbalrijp leek.
Men speelde daar tot 1961. Toen werden de
twee velden midden in het dorp aangelegd. Daar
speelde handbalclub AHC Kolping haar wed
strijden. Deze club is vrij recent de uit Kolping
Boys voortgekomen.
Veelvoorkomende naam: Kolping
De naam Kolping was in die tijd nogal popu
lair, want in de jaren '30 toen WO actief was,
bestonden er bijvoorbeeld de clubs Kolping
(Helmond), Adolf Kolping (regio Utrecht),
Kolpingsglorie (Amsterdam) en zelfs Kolping
Boys (Leiden). De laatste club was in 1936 via
een fusie (tot DOCOS) al opgeheven, toen de
Oudorpse naamgenoot werd opgericht.
De Duitser Adolf Kolping is in feite de oprichter
van de gezellen verenigingen en vandaar dat zijn
naam regelmatig weed doorgekend aan subacti
viteiten van de Gezellenverenigingen.
Voetbalclubs in het Ooievaarsnest
Vanwege hun neutrale karakter zijn alle clubs
uit het Ooievaarsnest vanaf hun oprichting lid
geworden en gebleven van de KNVB.
Evenals voor de bovengenoemde katholieke
clubs gold ook voor deze verenigingen dat zij
klein in aantal waren: een paar senioren elftal
len en een enkel aspiranten team was zo'n beetje
de standaardomvang. Het vermoeden bestaat
dat van de clubs vóór de oorlog het laagste elftal
(bijvoorbeeld SDW 3 of MEVO 2) feitelijk een
Junioren elftal was.
ASV (1933 - 1934)
Deze club bestond slechts een enkel jaar en
ging vervolgens verder als MEVO. Van de club
is weinig bekend. Ze speelde in een lichtgroen
shirt en zwarte broek. De heer A.J. Kuijs was
secretaris en consul van de vereniging. Het veld
dat zij bespeelde lag in het verlengde van de
Ooievaarstraat. ASV had drie senioren- en één
aspirantenelftal.
Kroniek van Oudorp
2006
24
