de geschiedenis van Koedijk of Sint Pancras.
Het is maar hoe je het ziet.
Historisch was de actie van Jo Tames (later
had hij een verf- en behangzaak op de Laat in
Alkmaar) die met zijn linkerbeen het doel miste,
maar wel door een ruit van de woning van Aaf
Wester aan de Boven weg schoot, waarbij de bal
op de etenstale! belandde. Gelukkig was Jaap
Wester lid van het bestuur van SDW en werd er
genoegen genomen met vervanging van het glas
door een op maat gemaakt oud broeiraam.
Kledingregels leidden tot onmin
Tijdens een bezoek aan een wedstrijd maakte
de geestelijk adviseur kapelaan Bouwen ophef
over het feit dat niet alle leden de broek tot
over de knie droegen en eiste een kledingvoor
schrift in dezen. Hij schreef een ledenvergade
ring uit over dit onderwerp omdat hij vond dat
het maar eens uit moest zijn met die moderni
teiten.
De leden echter weigerden hierin mee te gaan
waarna de kapelaan boos de vergadering verliet
en nooit meer iets met de vereniging te maken
wilde hebben. Tevens weigerde de man verder
om huisbezoeken af te leggen bij de leden van
de halsstarrige voetbalclub.
Te kort bevonden broeken en niet dicht ge
knoopte shirts zorgden overigens in die dagen
ook bij andere clubs voor soortgelijke discussies.
Reizen
Verre uitwedstrijden werden, indien onont
koombaar, met de trein gedaan maar als het
even kon was de fiets hét vervoermiddel in die
jaren.
De eerste keer dat het gezelschap met een bus
naar een uitwedstrijd ging, was ook het ont
houden waard. Deze lijndienstbus van de firma
Tuinman en Kok (gestart in 1923/24) begaf het
namelijk pardoes maar gelukkig precies voor de
deur van café Schiringkas.
In de loop van de middag werd de kastelein al
stoeiende opgesloten in de kelder en de leden
hadden vrij spel aan de bar. Dit werd als wange
drag hoog opgenomen. Zelfs zozeer dar veld
wachter Bleyendaa! en burgemeester Bos zich
ermee bemoeiden. Hierbij werd linksbuiten C.
Groot als aanstichter aangewezen.
Ook een volgende uitwedstrijd naar Hoorn ging
de mist in omdat het hele elftal in de verkeerde
trein stapte (halte Sint Pancras bestond van
1896 tot 1938 en kort weer van 1940 tot 1944
op last van de Duitsers) en in Zaandam uit
kwam.
Café Rust Wat had in 1921 eerst Jan Beers
als eigenaar en vanaf 1924 Huib Beers die er,
als grensrechter van SDW om bekend stond
vooral van de buitenspelregel een volledig
eigen interpretatie te hebben. (Dat is dus van
alle tijden!) Dit gold overigens ook voor zijn
vervanger, schoenmaker J. de Graaf, maar die
was dan wel zo aardig om reparaties aan ballen
en voetbalschoenen gratis voor de club uit te
voeren.
Overigens was het behelpen met het voetbal
veld in die tijd omdat het betreffende terrein
gedurende een aantal jaren (1924 en 1925)
doordeweeks werd onderverhuurd aan buurman
P. Bijpost (Bovenweg 243) om er zijn paarden te
laten grazen. Dit bracht evenwel wat broodno
dige extra centen in de kas.
Begin 1927 kwam de deurwaarder aan de deur
bij het café. Dat verloos zo dc hele inventaris bij
een executoriale verkoop. Hierdoor had de club
weer geen lokaliteit.
Dit had allemaal weinig met bet spelpeil te ma
ken. De club schotelde ondertussen de aandeel
houders en het publiek leuke wedstrijden voor
en spoedde zich naar het enige kampioenschap
in haar bestaan. Tijdens de beslissende wedstrijd
werd Groot Schermer (nu GSV) verslagen,
waarna dit kampioenschap op de kermis van
Rustenburg uitgebreid is gevierd.
Later was er uiteraard een kampioensfeest in
het clublokaal Rust Wat dat zodanig uit de
hand liep dat zes selectiespelers besloten om
maar in de kapberg van P. Groothuizen te
gaan slapen in plaats van dat thuis te doen. De
volgende morgen togen zij wel rechtsreeks ter
kerke in Oudorp.
Financiële perikelen
Na die tijd echter begonnen de financiële
perikelen. Het betalingsmoraal van de leden
verslechterde zienderogen en zelfs een speciaal
ingestelde inningsavond voor contributie (op
zondag in de schuur van Klaas Wester aan de
Bovenweg) kon de leden er niet toe brengen
de wekelijkse contributie van 15 centen af te
dragen.
Het Bestuur onder leiding van doelman en
voorzitter Nic. Wortel (de vader van Siem Wor
tel) besloot om er in 1930 de brui aan te geven.
Omdat de gelden van de aandeelhouders
(25 gulden per man) niet konden worden terug
betaald, werd er maar besloten om alle gewon
nen medailles en bekers onder hen te verloten
Kroniek van Oudorp
2006
21
