de geschiedenis van Koedijk of Sint Pancras. Het is maar hoe je het ziet. Historisch was de actie van Jo Tames (later had hij een verf- en behangzaak op de Laat in Alkmaar) die met zijn linkerbeen het doel miste, maar wel door een ruit van de woning van Aaf Wester aan de Boven weg schoot, waarbij de bal op de etenstale! belandde. Gelukkig was Jaap Wester lid van het bestuur van SDW en werd er genoegen genomen met vervanging van het glas door een op maat gemaakt oud broeiraam. Kledingregels leidden tot onmin Tijdens een bezoek aan een wedstrijd maakte de geestelijk adviseur kapelaan Bouwen ophef over het feit dat niet alle leden de broek tot over de knie droegen en eiste een kledingvoor schrift in dezen. Hij schreef een ledenvergade ring uit over dit onderwerp omdat hij vond dat het maar eens uit moest zijn met die moderni teiten. De leden echter weigerden hierin mee te gaan waarna de kapelaan boos de vergadering verliet en nooit meer iets met de vereniging te maken wilde hebben. Tevens weigerde de man verder om huisbezoeken af te leggen bij de leden van de halsstarrige voetbalclub. Te kort bevonden broeken en niet dicht ge knoopte shirts zorgden overigens in die dagen ook bij andere clubs voor soortgelijke discussies. Reizen Verre uitwedstrijden werden, indien onont koombaar, met de trein gedaan maar als het even kon was de fiets hét vervoermiddel in die jaren. De eerste keer dat het gezelschap met een bus naar een uitwedstrijd ging, was ook het ont houden waard. Deze lijndienstbus van de firma Tuinman en Kok (gestart in 1923/24) begaf het namelijk pardoes maar gelukkig precies voor de deur van café Schiringkas. In de loop van de middag werd de kastelein al stoeiende opgesloten in de kelder en de leden hadden vrij spel aan de bar. Dit werd als wange drag hoog opgenomen. Zelfs zozeer dar veld wachter Bleyendaa! en burgemeester Bos zich ermee bemoeiden. Hierbij werd linksbuiten C. Groot als aanstichter aangewezen. Ook een volgende uitwedstrijd naar Hoorn ging de mist in omdat het hele elftal in de verkeerde trein stapte (halte Sint Pancras bestond van 1896 tot 1938 en kort weer van 1940 tot 1944 op last van de Duitsers) en in Zaandam uit kwam. Café Rust Wat had in 1921 eerst Jan Beers als eigenaar en vanaf 1924 Huib Beers die er, als grensrechter van SDW om bekend stond vooral van de buitenspelregel een volledig eigen interpretatie te hebben. (Dat is dus van alle tijden!) Dit gold overigens ook voor zijn vervanger, schoenmaker J. de Graaf, maar die was dan wel zo aardig om reparaties aan ballen en voetbalschoenen gratis voor de club uit te voeren. Overigens was het behelpen met het voetbal veld in die tijd omdat het betreffende terrein gedurende een aantal jaren (1924 en 1925) doordeweeks werd onderverhuurd aan buurman P. Bijpost (Bovenweg 243) om er zijn paarden te laten grazen. Dit bracht evenwel wat broodno dige extra centen in de kas. Begin 1927 kwam de deurwaarder aan de deur bij het café. Dat verloos zo dc hele inventaris bij een executoriale verkoop. Hierdoor had de club weer geen lokaliteit. Dit had allemaal weinig met bet spelpeil te ma ken. De club schotelde ondertussen de aandeel houders en het publiek leuke wedstrijden voor en spoedde zich naar het enige kampioenschap in haar bestaan. Tijdens de beslissende wedstrijd werd Groot Schermer (nu GSV) verslagen, waarna dit kampioenschap op de kermis van Rustenburg uitgebreid is gevierd. Later was er uiteraard een kampioensfeest in het clublokaal Rust Wat dat zodanig uit de hand liep dat zes selectiespelers besloten om maar in de kapberg van P. Groothuizen te gaan slapen in plaats van dat thuis te doen. De volgende morgen togen zij wel rechtsreeks ter kerke in Oudorp. Financiële perikelen Na die tijd echter begonnen de financiële perikelen. Het betalingsmoraal van de leden verslechterde zienderogen en zelfs een speciaal ingestelde inningsavond voor contributie (op zondag in de schuur van Klaas Wester aan de Bovenweg) kon de leden er niet toe brengen de wekelijkse contributie van 15 centen af te dragen. Het Bestuur onder leiding van doelman en voorzitter Nic. Wortel (de vader van Siem Wor tel) besloot om er in 1930 de brui aan te geven. Omdat de gelden van de aandeelhouders (25 gulden per man) niet konden worden terug betaald, werd er maar besloten om alle gewon nen medailles en bekers onder hen te verloten Kroniek van Oudorp 2006 21

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Kroniek van Oudorp | 2006 | | pagina 20