I
te
as
at
Zieke Aldert
n
39
willen ze onen', en vervolgens ging hij naar
bed. De volgende morgen dartelde er een
dik lam om het schaap.
De schapen weidde hij, als een herder, ook
Toen eens een schaap moest onen (beval
len) en het lam er niet afkwam, riep Aldert
de hulp in van Ros. Maar dat hielp niet,
dus adviseerde Ros om de veearts erbij te
halen, want het werd alsmaar donkerder.
Daar wilde Aldert niets van weten. Hij had
een andere oplossing. Samen hielpen ze
het schaap in het schuitje en roeiden in
de schemer naar De Rijp. Aldert liet het
schaap los in zijn keuken en zei tegen Ros:
'Ik laat het licht aan, want alleen bij licht
beitje goedkoper was, en dat was meestal
niet aan de markt gelegen.
wel eens langs het Oudelandsdijkje. Pas
serende Dirk Bark riep hem toe dat hij ze
achter het hek moest houden. Maar Aldert
stoorde zich daar nauwelijks aan en zei:
'Och Dirk, een hapje hier en een hapje daar,
dat geeft toch niet!'.
in
in
ir-
ie
lij
b-
ar
at
ld
d
n
d
ar
Niet helemaal waar
dat hij er niets voor
over had. Jaarlijks
kwam hij met de
kermis bij Ros aan de deur en zei: ‘Ik heb
wat lekkers voor jou", en gaf hem één paling
die hij uit z'n broekzak haalde. Ros nam
hem dankbaar aan, maar voerde hem later
Ook Aldert raakte op leeftijd en werd zie
kelijk. Ros en de buren zorgden er voor
dat hij iedere dag te eten kreeg. Hij vond
dat heel gewoon, ook dat hij daar niets
voor hoefde te betalen. Als echter de
buurvrouw om een
paar eieren kwam,
moest ze wel de
portemonnee trek
ken. Net zo gemak
kelijk wees hij het
eten van de buur
vrouw af. Nadat hij
eraan had geroken,
gaf hij het terug,
met de woorden:
‘Dat moet ik niet'.
Ros had z'n lunch
room en kon niet
op vaste tijden
met eten bij Aldert
aankloppen. Nel
moest dan van
Aldert horen: "Aar
dige jongen, maar je
ken niet van hem op
aan...".
