lir
D'
w
h<
tc
h;
is
d<
d<
m
w
In
st
Sf
Cl
Vc
se
sc
m
Te
1
Tentoonstelling over de Eilandspolder
42
de recreanten, meestal Amsterdammers.
Er verschenen illegale caravans, huisjes en
tuinkabouters op de eilandjes, en er wer-
jagen, was duidelijk, maar ze vonden ook
Rijpers tegenover zich die het geld van
Een zwarte bladzijde in de geschiedenis
van De Zwaan betreft de wandschilderin-
gehouden worden in De Zwaan. De mu
ren waren nog niet gestukadoord. Cors
nichtje Antje IJpelaar - die tijdelijk in De
Zwaan woonde - en kunstschilder Luis Fil
eer
In 1971 vond er in De Groene Zwaan een Wandschilderingen
belangwekkende tentoonstelling plaats
'Schermereiland vogelweiland'. Cor en z'n
vrienden maakten de tentoonstelling als
actiemiddel waar nog jaren over is nage- gen die na de restauratie door Luis Fileer
praat. De aanleiding was een vergadering gemaakt zijn. Op de wanden verschenen
over boren naar olie (door AMOCO) in de niet alleen portretten van mensen uit het
Eilandspolder. Mensen die dat niet zagen dorp, maar ook Luther, Rembrandt en
zitten, verenigden zich in de groep 'Amok'. Goya en zelfs een paar hoeren. Pierre Jan-
Het oude land ten noorden van De Rijp sen (bekend van zijn boeiende verhande-
ne Zwaan. Een van de eisen van het kerk- met z'n sloten, eilandjes en rijke vegetatie
bestuur was dat De Zwaan nog gebruikt dreigde aangetast te worden, niet alleen
moest kunnen worden voor kerkdiensten, door die olieboringen, maar ook door Wil-
dus de preekstoel moest erin blijven.
Cor heeft al het tekenwerk pro Deo ge
maakt, vergunningen en subsidies aan
gevraagd, en aannemer Ent begon terwijl den zonder vergunning bomen geplant
er nog geen subsidie was, er waren alleen die de fraaie vergezichten belemmerden,
schulden. Voor de tentoonstelling haalden we In
Uiteindelijk heeft de aannemer wel be- zelfgetimmerde vitrines de natuur naar
taald gekregen, maar dat was pas heel veel binnen, met grote mooie onkruidboeket-
later, toen ze met veel moeite gelden van ten en uitgestoken plaggen, die tijdens
Monumentenzorg, de Provincie en de ge- de tentoonstelling doorgroeiden en voor
meente bij elkaar geschraapt hadden. verrassingen zorgden. Daartussen opge
zette exemplaren van weidevogels die
Nog tijdens de restauratie zou er kermis nog in het gebied voorkomen (we hadden
die vogels geleend en ik heb ze ergens in
Friesland opgehaald). Alles werd aange
vuld met prachtige foto's van mijn vader,
fotograaf Dirk de Herder, die toen ook in
zouden feestelijke wandschilderingen De Rijp woonde.
aanbrengen. Toen Luis op een ochtend de Hoe ze aan publiciteit moesten komen,
kerkdeur opendeed, was het binnen pik- wisten ze wel, en van heinde en verre kwa-
kedonker. De grote kerkramen lieten geen men de bezoekers, maar ook schoolklas
licht meer binnen, want het hele interieur sen uit De Rijp. Dat ze hiermee de Wilde
was zwart. De grote kachel die het gebouw recreanten tegen zich in 't harnas zouden
moest droogstoken, had olie gelekt, die
was gaan branden en had alles met een
vette roetlaag bedekt. Het blauw gebeitste de recreanten goed konden gebruiken,
houten plafond was niet helemaal schoon Staatsbosbeheer was erg onder de indruk
te krijgen en draagt volgens mij nog altijd van de tentoonstelling en wilde hem graag
sporen van de brand. overnemen, maar Cor zei: ‘Dat kan niet
want het is niks, opgebouwd uit vergankelijk
materiaal, goed voor één seizoen.'
