e
1
Toeristen worden in drie talen gelokt om de molen te bezichtigen. 1963
De dijkgraaf en de molens
21
en er veel werden gesloopt. Het is de pe
riode van economische crisis en armoede
en ook al komt er verzet vanuit de over
heid tegen het slopen, er zijn maar weinig
mensen die de historische waarde van een
oude molen inzien.
In 1939 staat Nederland aan de vooravond
van de Tweede Wereldoorlog. De angst
dat de gemalen niet kunnen draaien door
schaarste aan elektriciteit is misschien wel
de redding geweest van de molengroep
bij Schermerhorn en poldermolen O bij de
Rustenburgerweg. Deze molens moeten
dienst kunnen blijven doen. En gelukkig
maar, want in de laatste oorlogsmaanden
worden zij ingezet voor bemaling. Voor
even zijn het weer molens die meehelpen
de polder droog te houden.
Slopen van de molens is nu verboden,
maar Jacob Posch, burgemeester van
Oterleek en dijkgraaf van de Schermer,
ziet hoe de overgebleven molens er steeds
armoediger uitzien. Wieken breken af en
er ontstaan gaten in het riet. Het is het jaar
1949 als hij de andere bestuursleden weet
te overtuigen van het historisch belang
van de molens.
Met zijn enthousiasme en inzet krijgt hij
voor elkaar dat er 43.000 gulden uit de
polderkas beschikbaar wordt gesteld voor
restauratie van negen van de dertien dan
nog resterende molens.
Ook is Jacob Posch de drijvende kracht
achter de restauratie van het Noorderpol-
derhuis in begin jaren '50 en medeoprich
ter van de Schermer Dansers. Meerdere
bestuurders en polderbewoners gaan
de molens zien als waardevol, en in 1964
wordt de Stichting Schermer Molens op
gericht. Deze heeft als doel de dan nog
overgebleven twaalf molens te behouden
en draai - en maalvaardig houden. Helaas
gaat op 27 maart 1966 ondermolen 13 bij
Driehuizen door brand verloren en deze
wordt niet herbouwd. Ook Arie Barend-
regt, die in 1969 Posch opvolgt als dijk
graaf, heeft een groot hart voor de Scher
mer molens.
n
n
n
n
